به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز

بعد بیان جملات فراز چهاردهم، با آن‌که ابوبکر، عُمَر و عثمان در آن‌جا نبودند، اما گویی حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ ابوبکر را در روبروی خویش دیدند و فرمودند:
أَلا هَلُمَّ فَاسْمَعْ وَ ما عِشْتَ اَراكَ الدَّهْرُ عَجَباً، وَ اِنْ تَعْجَبْ فَقَدْ أَعْجَبَكَ الْحادِثُ!
حالا بیا و حرف‌های من را بشنو! و بشنو و آگاه باش که تا زنده‌ای، زمانه مطالب شگفت‌آور به تو نشان خواهد داد.
اِلى أَىِّ نَحْوٍ اتَّجَهُوا؟ وَ اِلى أَىِّ سِنادٍ اسْتَنَدُوا؟ وَ عَلى أَىِّ عِمادٍ اعْتَمَدُوا؟ وَ بِأَيَّةِ عُرْوَةٍ تَمَسَّكُوا؟ وَ عَلى أَيَّةِ ذُرِّيَّةٍ اَقْدَمُوا وَ احْتَنَكُوا؟ وَ لِمَنِ اخْتارُوا وَ لِمَنْ تَرَكُوا؟
چنان‌چه متعجب و شگفت زده شدی، بدان که همین حادثه‌ای که خودت به وجود آوردی _یعنی غصب خلافت و فدک_ تو را به تعجب وا داشته است. شما به کجا حرکت می‌کنید؟ و به کدامین ستون تکیه کرده‌اند؟ به کدام دستگیره چنگ زده‌اند؟ و بر ضد کدام ذُرّیه اقدام کرده‌اند و دست یازیده‌اند؟ و برای چه کسی این کارها را انجام دادند؟
{لَبِئْسَ الْمَوْلى وَ لَبِئْسَ الْعَشِيرُ[1]} وَ {بِئْسَ للظّالِمِينَ بَدَلاً[2]}
 وای بر حال سرپرست آن‌ها و وای بر حال همراهان آن‌ها.چقدر سرپرست آن‌ها بَد است و چقدر با افراد بَدی معاشرت می‌کنند. آن‌ها بَد کاری کردند و پیغمبر، امیرالمؤمنین و حضرت زهرا صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین را با افراد دیگر عوض نمودند.
اِسْتَبْدَلُوا وَ اللّهِ الذُّنابى بِالْقَوادِمِ، وَ الْحَرُونَ بِالْقاحِمِ، وَ الْعَجُزَ بِالْكاهِلِ
به خدا سوگند، پیشتازان را با افراد عقب مانده تغییر دادند. به جای بزرگ اندیشمند، ناتوان و نابخرد را بکار گرفتند و کسانی را که پخته بودند، با کسانی که خام و ناچیز بودند، عوض کردند
فَرَغْماً لِمَعاطِسِ قَوْمٍ {يَحْسَبُونَ اَنَّهُمْ يُحْسِنُونِ صُنْعاً[3]}! { أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لكِنْ لا يَشْعُرُون‏[4]}
پس بینی‌های‌شان به خاک مالیده باد! {قومی که فکر می‌کنند که کار درست را انجام می‌دهند.} {آگاه باشید! که آن‌ها فساد کنندگان هستند و عقل و شعور ندارند.}
وَيْحَهُمْ! {أَ فَمَنْ يَهْدي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدِّي إِلاَّ أَنْ يُهْدى‏ فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُون‏؟[5]}
وای بر آن‌ها! آیا کسی که دیگران را از جانب خدا به حق دعوت می‌کند، برای پیروی شدن سزاوارتر است؟ یا کسی که هدایت نمی‌کند مگر این‌که هدایت شود. یعنی کسانی که شما انتخاب کردید، اول باید خودشان هدایت شوند، تا بعد از آن بتوانند هدایت کنند ولی ما که ائمه هستیم، به هدایت خداوند، هدایت می‌کنیم. پس شما چه می‌کنید؟ شما چگونه حکم می‌کنید؟
این بخش، قسمتی از آیه‌ی سی‌وپنجم سوره یونس می‌باشد. این آیه یکی از آیاتی است که حقّانیّت امیرالمؤمنین عَلَیهِ‌السَّلَامُ و ائمه اطهار علیهم‌السلام را اثبات می‌کند. همچنین از این آیه بدست می‌آید کسانی که مورد پیروی هستند، خدا باید هدایت‌شان کند، نه کسانی که خودشان احتیاج به هدایت دارند.

وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمین

---

[1] الحج (22) آیه 13