به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
اَحْمَدُهُ بِمَحامِدَ جَمَّ عَنِ الاِحْصاءِ عَدَدُها، وَ نَأى عَنِ الْمُجازاةِ أَمَدُها
حضرت زهرا سلاماللهعلیها، علیرغم اینکه لحظات سختی را میگذراندند ولی در عین حال ببینید در ادب و محبت نسبت به خدا از چه واژهها و عبارات نابی استفاده نمودهاند!
به همه بخصوص جوانان توصیه شده است که نسبت به ولی نعمتهای خود (یعنی خداوند و امام زمان علیهالسلام و پدر و مادر و...) محبّت داشته و نیز خیلی مؤدب باشند. خداوند متعال خودش به ما یاد داده که به چه شکل از او تشکر کنیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم * الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ * الرَّحْمنِ الرَّحيمِ * مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ * إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعينُ * اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيمَ * صِراطَ الَّذينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لاَ الضَّالِّينَ (1)
پیامبراکرم صلیاللهعلیهوآله هم به ما ادب را یاد دادهاند. بعد از خدای متعال، امام زمان ارواحنافداه و بعد پدر و مادرمان، بهترین کسانی هستند که باید با ایشان مؤدب باشیم.
اگر انسان به ادب عادت کند، با خداوند و امام زمان علیهالسلام هم حتی در سختترین مراحل مؤدب است. این باور ما است و درست هم میباشد.
واژههای ادبی حمد و ستایش حضرت زهرا سلام الله علیها در مورد خدا را ببینید، چه مقدار اینگونه پیدا میشود؟!
اَحْمَدُهُ بِمَحامِدَ
اَحْمَدُهُحمد میکنم.
بِمَحامِدَ
محامد جمع مَحمَدَه است یعنی آنچه كسى را با آن مدح و ستايش كنند. مَحمَد، اسم مکان و زمان است یعنی محل و جای حمد مثل مسجد یعنی جای سجده یا ماوا به معنی جای پناه گرفتن، آنوقت مَحمَدَ یعنی جای حمد یعنی نعمتها.
اَحْمَدُهُ بِمَحامِدَ
خدا را حمد میکنم به خاطر نعمتهایی که
جَمَّ عَنِ الاِحْصاءِ عَدَدُها
جَمَّیعنی فراوان از هرچیز و کثیر، روی هم انباشته شده
جَمَّ عَنِ الاِحْصاءِ عَدَدُها
یعنی عدد آن محامد و نعمتها، آنقدر روی هم انباشته است که از احصاء و شمارش بیشتر است.
مثلاً اینگونه میگوید: خدای متعال، امام زمان، پدر و مادر، آنقدر به من لطف کرده اید، که نمیتوانم بِشمارم و فقط یک تشکر کلّی میکنم.
وَ نَأى عَنِ الْمُجازاةِ أَمَدُها
نَأى(ناء) دوری و فاصله دور را میگویند. نَأى عَنِ یعنی دور شد از، فاصله گرفت از، كناره گرفت از.
الْمُجازاةِ أَمَدُها
الْمُجازاةِیعنی پاداش یا کیفر چیزی، جوابدهی و پاسخدهی، یعنی سپاس داشتن؛
أَمَدُبه انتهای جایی گفته میشود که خیلی بزرگ است و هر چه چشم کار میکند، نمیتواند آخرش را ببیند. اَمد الآمادیعنی خیلی دور، خیلی وسیع و تا چشم کار میکند و در زمان و مکان نمیگنجد. أَمَدُهایعنی هر چه چشم کار میکند.
وَ نَأى عَنِ الْمُجازاةِ أَمَدُها
دور است این نعمتهای شما از این که من جواب و پاداش شما را بدهم.
اَحْمَدُهُ بِمَحامِدَ جَمَّ عَنِ الاِحْصاءِ عَدَدُها، وَ نَأى عَنِ الْمُجازاةِ أَمَدُها
خدا را حمد میکنم به محامدی که آنقدر انباشته است که عددش را نمیتوانم بشمارم و آنقدر وسعتش زیاد است که در مقابلش، پاداش و شکر نمیتوانم داشته باشم.
وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ