«مَعاشِرَ النّاسِ، ﴿ لا تَمُنُّوا عَلَیَّ ﴾(1) بِإسلامِکُم، بَل لا تَمُنُّوا عَلَی اللهِ فَیُحبِطَ عَمَلَکُم وَ یَسخَطَ عَلَیکُم وَ یَبتَلِیَکُم بِشُوَاظٍ ﴿ مِّن نَّارٍ وَ نُحَاسٍ ﴾(2)  إِنَّ رَبَّکُم ﴿ لَبِالمِرصَادِ ﴾(3)»

«هان مردمان! اسلامتان را (بر من منّت نگذارید)؛ و بر خدا نیز؛ که اعمال شما را بیهوده و تباه خواهد کرد و خداوند بر شما خشم خواهد گرفت و شما را به (شعله‌ای از آتش و مس گداخته) گرفتار خواهد نمود. به یقین پروردگار شما (در کمین گاه است).»
حبط عمل یعنی از اثر افتادن. «وَ یَسخَطَ عَلَیکُم وَ یَبتَلِیَکُم بِشُوَاظٍ مِّن نَّارٍ وَ نُحَاسٍ »: اگر بر خدا منّت گذاشتید، خدا بر شما خشم می‌کند و شمارا مبتلا می‌کند به شعله‌ای از آتش و مس گداخته شده. سمبل گرما و سوزندگی، مس گداخته است. مس وقتی گداخته می‌شود، سوزانندگی و حرارتش به‌زودی نمی‌رود.
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله تمام این مطالب را از قرآن استدلال می‌کنند که خداوند دراین‌باره می‌فرماید: ﴿ یُرْسَلُ عَلَیکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَ نُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَان ﴾(4) .
منّت گذاری بر خدا و رسول خدا صلی‌الله علیه و آله، سه عاقبت سوء را در بر دارد:
1 - اعمال حبط می‌شود. 2 – خشم خداوند را درپی دارد. 3 – انسان را گرفتار آتش گداخته‌ی مس می‌کند.
« إِنَّ رَبَّکُم لَبِالمِرصَادِ » : « همانا پروردگار شما در کمینگاه است ».
این جمله شامل قسمتی از آیه‌ی چهارده سوره‌ی فجر است؛ منتها پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله معمولاً از آیه اقتباس و نقل به معنا می‌کنند. شما مواظب باشید و بدانید که خداوند در کمین گاه است و کسی که در کمین گاه است به‌یک‌باره شمارا خواهد گرفت و عذاب خواهد کرد.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
 

منابع:
1) الحجرات (49): 17.
2) الرّحمان (55): 35.
3) الفجر (89): 14.
4) الرّحمان (55): 35.