«وَ قَد بَلَّغتُ ما أُمِرتُ بِتَبلیغِهِ حُجَّةً عَلَی کُلِّ حاضِرٍ وَ غائِبٍ وَ عَلَی کُلِّ أحَدٍ مِمَّن شَهِدَ أو لَم یَشهَد، وُلِدَ أو لَم یُولَدُ»
«و اکنون، مأموریت تبلیغی خود را انجام می‌دهم تا برهان بر هر شاهد و غائب باشد و نیز برهمه ی آنان که زاده شده یا نشده‌اند.»
وظیفه‌ی رسول خدا صلی‌الله علیه و آله بلاغ مبین است و آن را به‌گونه‌ای فرمودند که برای همه‌ی حاضرانی که 130000 نفر بودند، حجّت باشد.
هم‌چنین حجّت باشد برای کسانی که بعدازآن حاضران تا روز قیامت می‌آیند. «وَ قَد بَلَّغتُ ما أُمِرتُ بِتَبلیغِهِ»: آن را که مأمور رساندن آن بودم رساندم.
«حُجَّةً عَلَی کُلِّ حاضِرٍ وَ غائِبٍ»: بر تمام حاضران و غائبان حجّت شد. «وَ عَلَی کُلِّ أحَدٍ»: و بر هرکسی. «مِمَّن شَهِدَ أو لَم یَشهَد»: همه‌ی کسانی که اینک این‌جا هستند یا نیستند.
«وُلِدَ»: متولّد شده‌اند. «أو لَم یُولَدُ»: یا متولّد نشده‌اند. این بلاغ مبین برای همه حجّت خواهد بود تا روز قیامت.
در این جمله به دو نکته می توان متذکر شد:
1 – پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله وظیفه‌ی خود را ابلاغ کرده‌اند.
2 - این مقام بلاغ مبین را که عنوان کرده‌اند تا قیام قیامت به هرکس برسد، برایش حجّت است.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
