« أَلا إنَّ أعْدائَهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ الْغاوُونَ إخْوانُ الشَّیاطِینَ یُوحِی بَعْضُهُمْ إِلَی بَعْضٍ زُخْرُفَ القَوْلِ غُرُوراً . (1)»

«هان! ستیزندگان با امامان، گمراه و نابخرد همکاران شیاطین‌اند که ﴿ برای گمراهی مردمان، سخنان بیهوده را به یک‌دیگر می‌رسانند ﴾.»
«سُفَهاء» جمع سَفیه و به معنای بی‌خرد و بی‌خردان است. «الْغاوُونَ» کسانی هستند که گمراه‌اند و گمراه‌کننده اند.
«إخْوانُ الشَّیاطِینَ»: همکاران و برادران شیطان‌ها هستند. آن‌قدر به شیطان‌ها نزدیک هستند که گویی با شیاطین برادرند که پدران و مادرانشان یکی است.
«یُوحِی بَعْضُهُمْ إِلَی بَعْضٍ زُخْرُفَ القَوْلِ غُرُوراً»: دشمنان ائمه علیهم السلام کسانی هستند که برخی از آن‌ها به برخی دیگر از آن‌ها سخنان مزخرف و باطل می‌رسانند، درگوشی می‌گویند و منتقل می‌کنند تا هم‌دیگر را و دیگران را فریب دهند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
 

منابع:

1) انعام (6): 112.