« أَلاَ إنَّ أَولِيائَهُمُ الْمُؤمِنُونَ اَلَّذينَ وَصَفُهُمُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ فَقَالَ : ﴿ الَّذينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ ﴾(1) »

«هان! دوستداران امامان مومنانی هستند که خداوند عزوجل چنین توصیف فرموده: ﴿ آنان که ایمان آورده و باور خود را به شرک نیالوده‌اند، در امان اند و راه یافتگان هستند ﴾.»
آگاه باشید! که دوستان ائمّه علیهم السّلام «اَلمُؤمِنُونَ» هستند؛ یعنی کسانی که دارای ایمان خاص هستند. «اَلَّذینَ وَصَفُهُمُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ»: کسانی که خداوند متعال آنان را چنین توصیف کرده: آنان‌که ایمان آورده‌اند و به ایمانشان لباس ظلم نپوشانیده‌اند، کسانی هستند که برای آن‌ها امنیت و آرامش هست.
﴿ وَ هُمْ مُهتَدُونَ ﴾: و آن‌ها لباس هدایت پوشیده و قبول هدایت کرده‌اند. مقصود از این ظلم، قطعاً یکی از مراتب ظلم و شرک است.
﴿ الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إیمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ ﴾: دوستان ائمّه علیهم السّلام کسانی هستند که ایمان دارند و ایمان خود را لباس شرک نپوشانده‌اند؛ زیرا آن‌ها فقط ایمان دارند و شرک ندارند. امنیت روحی و آرامش دارند و آنان هستند کسانی که لباس هدایت به تن کرده‌اند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

منابع:

1) الأنعام (6): 82.