« مَعاشِرَالنّاسِ، أقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ كَما أَمَرَكُمُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ ، »

«هان مردمان! نماز را به‌پا دارید و زکات پردازید؛ همان‌سان که خداوند عزّوجل امر فرموده است.»
منظور از نماز که می‌فرمایند به‌پا دارید، نماز اصطلاحی است. همان نمازی است که خداوند متعال دستور داده است. صلاه‌ی به دو معنا است.
یکی به معنای مطلق ذکر و دعاست، یکی به معنای اعمال خاص است. در ابتدا که قرآن نازل شد، هنوز حکم نماز و زکات برای عموم نیامده بود.
درآیات قرآن، هم ‌اسم زکات بود، هم ‌اسم صلاة. در آن‌جا صلاه‌ی به معنای مطلق ارتباط باخداست و زکات به معنای مطلق تزکیه‌ی مالی است.
در این‌جا که می‌فرمایند: «أقیمُوا الصَّلاةَ» به معنای مطلق نماز و مطلق دعا نیست، بلکه به معنای نماز و عبادت خاص است؛ یعنی همان هفده رکعت نماز.
نماز را بر پا کنید، تنها به این معنا نیست که خودتان نماز بخوانید؛ بلکه کاری کنید که نماز به‌پا شود. این جمله دو معنا دارد:
1 - به دیگران‌ هم تذکّر دهید 2 - نماز خفیف، نماز مسامحه، نماز آخر وقت، نماز بدون اذان و اقامه و نماز بدون تعقیبات نداشته باشید.
درباره‌ی نماز همیشه سفارش شده «أَقیمُوا الصَّلاةَ»: نماز را به‌پا دارید. پیش از نماز، هم اذان و هم اقامه است. «اذان» اعلام و «اقامه» به معنای بر پا کردن است. اقامه گفتن به این جهت است که مردم بدانند نماز درحال برپایی است؛ یعنی کاری کنیم که نماز به پا بایستد، خراب نشود و فرو نریزد.
«وَ آتُوا الزَّکاةَ»: منظور از زکات، مطلق تزکیه‌ی مالی است. «زکاة» یعنی رُشد و نمو. مانند درختی که هرس می‌کنند و پس‌ازآن رُشد می‌کند.
بنابراین زکاةبپردازید تا اموالتان نمو کند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه