اظهار محبت و دوستی -- دوستت دارم

يکی از آشنايان ما، فرد خوش‌زبانی است که به همه کس و همه چيز اظهار محبت می‌کند و اين باز‌گويي محبت را در روحيه و علايق افراد اثر گذار می‌داند.
بارها اين شخص را تنها در منزل ديده‌بودم و يا صدايش را شنيده‌بودم که حتی با گل‌ها و گياهان حرف می‌زد و به آن‌ها ابراز محبت می‌کرد.
وقتی از کارش تعجب می‌کرديم و از او می‌پرسيديم که چرا با گياهان حرف می‌زنی در جواب می‌گفت: «اين گلدان شعور دارد. وقتی از دوست داشتن من نسبت به خودش با‌ خبر شود، در مقابل بهتر رشد می‌کند و زيباتر می‌شود.»
ابراز محبت و علاقه به ديگران و به زبان آوردن دوستی‌های درونی کار بسيار زيبا و مفيدی است که هم دل‌ها را نسبت به هم نرم و مهربان می‌کند و هم روابط و پيوندها را محکم می‌سازد. گاه با خود فکر می‌کنيم عمل ما نشانه‌ي محبت ماست و يا اين که دوستی خود را بديهی و آشکار مي‌دانيم و ديگر نيازی به گفتن و بيان آن احساس نمی‌کنيم. در حالی‌که چنين نيست و در نزديک‌ترين روابط و مطمئن‌ترين علاقه‌ها، هم‌چون رابطه مادر و فرزند هم، بيان عاطفه و دوستی و ابراز محبت مؤثر و پسنديده‌است.
نياز عاطفی از نيازهای فطری انسان است که از کودکی تا بزرگ‌سالی با انسان باقی می‌ماند. همه دوست دارند که مورد توجه و علاقه ديگران واقع شوند و از محبت اطرافيان خود بهره ببرند.
چنان‌چه فرزند از جملات پر شور و زيبای مادر بهره می‌گيرد و از عشق درونی و بی‌دريغ او استفاده می‌کند. اين گفته‌ها و اين بيانات عاطفی مادر نه تنها برای کودک شيرين و دوست داشتنی است، بلکه در روحيات کودک اثر می‌گذارد و در رشد شخصيتی و اعتماد به نفس او تأثير می‌کند. اين امر در روان افراد بزرگ‌تر نيز اثر می‌گذارد و به اعتماد و انگيزه و تلاش افراد کمک می‌کند.
بسياری از دوستان يا همسران و يا حتی والدين نسبت به هم محبت عميق و صادقانه دارند، ولی هرگز آن را ابراز ننموده‌اند. به همين جهت در ذهنشان اين سوء‌ظن پديد‌آمده که شايد اصلا" محبتی وجود ندارد و علاقه‌ای در کار نيست. در حالی‌که با گفتن دو جمله‌ي کوتاه و زيبا، چند حرکت مناسب مثل هديه‌دادن می‌توان اين توهم را از بين برد و محيط بسيار آرام و راحتی فراهم‌ نمود.
بياييد يکديگر را از محبت هم مطمئن کنيم و در ابراز علاقه بخل نورزيم که نه تنها با اين کار هم به خود و ديگران فايده رسانده‌ايم، بلکه به سفارش پيشوايمان حضرت امام‌صادق علیه‌السلام هم عمل نموده‌ايم. چرا‌ که حضرت فرمودند: «هرگاه کسی را دوست داشتی او را به آن آگاه کن زيرا که آن، دوستیِ ميان شما را پا بر جا تر می‌کند.» (اصول کافی، ج 4، ص 459،ح 2)