متن سوال:

متن پاسخ:

نکته اول:
طبق آیه شریفه‌ی زیر، فقط خداوند نیست که از اسرار و اعمال بندگان آگاه است بلکه پیامبر صلی الله علیه و آله و اولیای معصوم (علیهم السلام) ایشان و مومنان نیز بر اعمال انسان‌ها آگاه‌اند (البته به اذن الهی).
وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ.
بگو: «عمل كنید! خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را مى‏بینند! (توبه/۱‍۰۵)
در ضمن نه تنها چنین انسان‌هایی اعمال ما را می‌بینند، بلکه فرشتگان الهی - مثلاً آنهایی که مسئول ثبت و ضبط اعمال‌اند- نیز بر عملکرد ما واقف می‌شوند.
وَإِنَّ عَلَیكُمْ لَحَافِظِینَ كِرَامًا كَاتِبِینَ یعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند [فرشتگان] بزرگوارى كه نویسندگان [اعمال شما] هستند آنچه را مى‌كنید مى‌دانند (سوره انفطار آیات ۱‍۰-۱‍۲)
نکته دوم:
چشم برزخی را خداوند به هر کسی نمی‌دهد بلکه به کسانی عنایت می‌کند که محرم اسرار الهی باشند و ظرفیت تحمل آن را داشته باشند و از آن سوء استفاده نکنند و جز با اجازه‌ی پروردگار و جز در جهت رضای او، این اسرار را فاش نکنند.
هر که را اسرار حق آموختند   مهر کردند و لبانش دوختند
با توجه به نکات فوق، چشم برزخی داشتن اشخاصی خاص، منافاتی با ستار العیوب بودن خداوند ندارد.
نکته‌ی تکمیلی این که ستار‌العیوب بودن خداوند نیز مراتب و شرایطی دارد. اگر انسانی گناهی را از حد بگذراند و دچار گستاخی در گناه شود یا دچار شرک و کفر شود، دیگر مشمول صفت ستاریت الهی نمی‌شود و امان از روزی که پرده‌ها کنار رود.
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا