سعید بن مسیب

سعید بن مسیب در تمامی عمر خویش در حضور سلاطین و خلفا سخن حق می‌گفت و از ایشان نمی ترسید. او دو بار در زمان خلفای مختلف با ضربات تازیانه‌ی بی‌رحمانه شکنجه شد. مرتبه‌ی اول در زمان عبدالله بن زبیر توسط والی مدینه و بار دوم زمانی که عبدالملک مروان خلیفه بود. مروان دختر سعید را برای پسرش ولید خواستگاری کرد و چون سعید پاسخ منفی داد او را در حضور جمع با بی رحمیِ تمام تازیانه زدند.
سعید بن مسیب به نقل از خودش ۴۰ مرتبه فریضه‌ی حج را به جا آورده بود و ۵۰ سال نماز جماعتش ترک نشد. نقل کرده‌اند که او مسلط به علم تعبیر خواب نیز بوده است. در سال‌‌های آخر عمرش به خاطر دشمنی علنی خلفا با او مردم نیز از ترس خشم حاکمان، با او به سردی برخورد می‌کردند و از او روی بر می‌گرداندند. هنگامی ‌‌که سعید بن مسیب را به زندان بردند، دخترش غذای بسیار تهیه کرد و برایش فرستاد. سعید ابو امیه اسلم را که از هم‌‌پیمانان بنی مخزوم و مردی مورد اعتماد بود خواست و گفت: به دخترم بگو، دیگر چنین مکن؛ هدف هشام بن اسماعیل و عبدالملک همین است که تهیدست شویم و نیازمند آنان گردیم؛ نمی‌‌دانم تا کی در زندان خواهم بود؛ بنابر‌این، همان مقدار غذا که خانه می‌‌خورم، برایم بفرست.
سعید حتی از گرفتن سهم خود از بیت المال هم خودداری می‌‌کرد. تا مدیون ستمگران زمان خود نباشد. سی و پنج هزار درهم یا دینار سهمِ او در بیت المال موجود بود و هر چه اصرار می‌‌کردند، آن را نمی‌‌پذیرفت. او با سرمایه‌ای که داشت تجارت می‌‌کرد و در برابر زمامداران سربلند و استوار بود.
او سرانجام در سال ۹۴ هجری قمری در زمان حکومت ولید در سن ۷۵ سالگی از دنیا رفت.