از آن‌جا كه سند و مدرك را در تمام جهان براى روز اختلاف مى‏‌نويسند، جا داشت ارائه‏‌ى اين سند مسئله را فيصله دهد و معلوم كند كه اصلاً مسئله‏‌ى ارث در كار نيست تا نوبت به حديث جعلى «النبى لايورِّث» برسد. اين بخشوده‏‌ى پدرى به دخترش در زمان حيات اوست و چندين سال تصرفات مالكانه بر آن انجام گرفته است. ولى چون بنابر زور بود كوچك‌ترين اعتنايى به سند تنظيم شده به امر پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله نكردند.
ابوبكر و عمر كه بعنوان قدرت حاكم عمل مى‏‌كردند نه تنها اعتنايى به سند نكردند و سخن باطل خود مبنى بر ارث بودن فدك به ضميمه‏‌ى «النبى لا يورث» را بار ديگر مطرح كردند، بلكه اهانتى عظيم به ساحت قدس پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله روا داشتند. عمر نوشته‏‌ى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله را از حضرت زهرا عليهاالسلام گرفت و پيش چشم عموم مردم آب دهان بر آن انداخت و آن‌را پاره پاره كرد، علناً مخالفت خود را با امر پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله اعلام نمود.
اكنون كه معلوم شد بنابر پذيرفتن سخن حق نيست و آن‌چه انجام شده و مى‏‌شود پشتوانه‏‌اى جز قهر و غلبه و زورگوئى ندارد، نوبت آن بود كه حضرت زهرا عليهاالسلام مراحل احتجاج خود را طى كند تا قدرت حاكم كار خود را حق جلوه ندهد. چرا كه اگر چنين مى‏‌شد بايد مى‏ گفتيم: «فاطمه عليهاالسلام فدك را به ناحق در تصرف داشت» و اين را دشمن غاصب خوب مى‌فهميد. لذا مبارزه‏‌ى اصلى بر سر عصمت و پاكى ساحت مقدس فاطمه عليهاالسلام و اثبات لكه‏‌ى غصب بر پيشانى به چنگ آورندگان فدك آغاز شد و نتايج پر ثمر خود را داد.


احتجاجات حضرت زهرا سلام‌اللّه‌علیها، عنوان مقاله‌ بعدی است.