«وَ الَّذِي يُنْفِذُ أَمْرَهُ بِلَا مُشَاوَرَةِ مُشِيرٍ وَ لَا مَعَهُ شَرِيكٌ فِي تَقْدِيرٍهِ وَ لَا یُعاوَنُ فِي تَدْبِيرٍهِ»
«فرمانش را بی مشاور، اجرا کند، و تقدیرش را بی شریک امضا و هستی را بی‌یاور، سامان‌دهی فرماید.»
«یُنْفِذُ» : کارش را نفوذ می‌دهد و پیش می‌برد. «بِلَا مُشَاوَرَةِ مُشِیرٍ»: بدون این‌که باکسی مشورت کند، خودش به‌تنهایی انجام می‌دهد. «وَلامَعَهُ شَریکٌ»: شریکی هم ندارد.
اگر کسانی هم کارهای خدا را انجام می‌دهند، تحت فرمان او هستند. خداوند مدیرانی خلق کرده که آن‌ها ایادی خدا هستند. مثلاً به آفتاب دستور می‌دهد که بتابد و نور و گرما دهد. به ابرها فرمان می‌دهد که برف و باران ببارند و سرما دهند؛ امّا «بِلَا مُشَاوَرَةِ مُشِيرٍ وَ لَا مَعَهُ شَرِيكٌ فِي تَقْدِيرٍهِ» است. «مَعَهُ» یعنی در سطح خودش.
خداوند متعال شریکی که اندازه‌گیری و تقدیر کند ندارد. «وَ لَا یُعاوَنُ فِي تَدْبِيرٍهِ» : در مدیریت، خدا معاون و مشاور ندارد. خدای واحد «لاشَریک لَهُ» است.
اگر کسانی فرمان خدا را عمل می‌کنند، این‌ها شرکای خدا نیستند، بلکه ایادی خدا هستند. به شیعیان اشکال گرفته می‌شود که چرا شما بسیاری از خواسته‌هایتان را از پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و اهل‌بیت علیهم السّلام می‌خواهید؟ این سؤال دو پاسخ اصلی دارد:
1- ما اولیا الله را عبادت نمی‌کنیم؛ بلکه آن‌ها را واسطه می‌دانیم.
2- اگر به آن‌ها توجّه می‌کنیم و از واسطه بودن این بزرگواران استفاده می‌کنیم، این کار به امر خداست.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
