«أَمَرْتُهُ عَنِ‌اللّهِ أَنْ یَنامَ فی مَضْجَعی، فَفَعَلَ فادِیاً لی بِنَفْسِهِ»

«از جانب خداوند به او فرمان دادم تا [در شب هجرت] در بستر من بیارامد و او نیز فرمان برده، پذیرفت که جان خود را فدای من کند.»
در جملات پیشین هم این داستان آمده بود که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله فرمودند: او کسی است که خودش را فدای من کرد.
حال در این‌جا می‌فرمایند: من از جانب خدا، او را فرمان دادم که در بستر من بخوابد. این حادثه برای «لَیلَةُ المَبیت» است. شبی که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله به‌طور مخفیانه از مکّه به مدینه مهاجرت کردند. مشرکین پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله را آن‌قدر آزار داده بودند که ایشان نمی‌توانستند تبلیغ کنند.
از طرفی افرادی از مدینه به مکّه آمده و به حضرت ایمان آورده و پنهانی با حضرت قرار گذاشته بودند که به مدینه تشریف ببرند و از ایشان حمایت کنند.
امیرالمؤمنین علیه‌السّلام با تمام خطراتی که بر جان خود احساس می‌کردند و طبیعی هم بود، با کمال افتخار در بستر حضرت خوابیدند تا پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله به مدینه هجرت کنند. پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله می فرمایند: «أمَرْتُهُ عَنِ اللهِ»: از طرف خدا فرمان داده بودم «أنْ یَنامَ فی مَضْجَعی»: که علی در جایگاه من بخوابد «فَفَعَلَ»: پس او هم این کار را انجام داد «فادِیاً لی بِنَفْسِهِ»: درحالی‌که خود را پیش‌مرگ من کرد.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه