«مَلْعونٌ مَن خالَفَهُ، مَرْحومٌ مَنْ تَبِعَهُ وَ صَدَّقَهُ، فَقَدْ غَفَرَاللهُ لَهُ وَ لِمَنْ سَمِعَ مِنْهُ وَ أطاعَ لَهُ»

«ناسازگارش رانده، پیرو و باورکننده اش در مهر است. البته که خداوند، او و شنوایان سخنش و پیروان راهش را آمرزیده است.»
کسی که مخالف با علی علیه السلام باشد لعنت شده است. در جمله‌ی قبل فرمودند: «ماضٍ حُکمُهُ، جازٍ قولُهُ، نافِذٌ أمرُهُ»، در این‌جا می‌فرمایند: «مَلعونٌ مَن خالَفَهُ»: کسی که مخالف با علی باشد، لعنت شده و مطرود است. «مَرحومُ مَنْ تَبِعَهُ وَ صَدَّقَهُ»: کسی که تابع او باشد و او را تصدیق و باور کند، مورد رحمت خداست.
«فَقَدْ غَفَرَاللهُ لَهُ وَ لِمَنْ سَمِعَ مِنْهُ وَ أطاعَ لَهُ»: کسی که از علی علیه السلام بشنود و علی علیه السلام را اطاعت کند، به‌طورقطع و یقین خدا او را می‌بخشد و بخشیده است.
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در جمله‌های پیشین به‌گونه‌ای سخن فرمودند که از آن عصمت کبرای امیرالمؤمنین علیه‌السّلام در همه‌ی ابعاد شخصیت ایشان برداشت می‌شود. حال چون حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام معصوم هستند، لذا می‌فرمایند کسی که با ایشان مخالفت کند، ملعون است و کسی که موافقت کند، مرحوم و مورد رحمت و مهر خداوند قرار می‌گیرد. با تأکید «فَقَد» که به معنای تأکید فعل ماضی است، می‌فرمایند: خداوند متعال حتماً و قطعاً او را بخشیده و می‌بخشد، هم چنین کسی که از او بشنود و اطاعت او را کند، او را هم می‌بخشد.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه