شرح جمله ای از خطابه ی غدیر
|
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
حَتّی اَنزَلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فی ذالِكَ(وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤذُونَ النَّبیَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ اُذُنٌ قُل اُذُنُ - عَلَی الَّذينَ يَزعَمونَ اَنَّهُ اُذُنٌ - خَيرٍ لَكُم يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنينَ وَ رَحمَةٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا مِنكُم. وَلَو شِئتُ اَن اُسَمِّیَ الْقائِلينَ بِذالِكَ بِأَسمائِهِمْ لَسَمَّيْتُ وَ اَنْ أُوْمِئَ إِلَيهِمْ بِأَعيانِهِم لَأوْمَأتُ و أَنْ أَدُلَّ عَلَيْهِم لَدَلَلتُ وَلكِنّی وَ اللهِ فی أُمُورِهِم قَد تَكَرَّمَتُ
تا بدان جا که خداوند آیه نازل فرمود : «و از آنان اند کسانی که پیامبر خدا را آزرده و گویند او سخن شنو و زود باور است. بگو : آری او سخن شنوست».1،
علیه آنان که گمان می کنند او تنها سخن می شنود. لیکن به خیر شماست. او (پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم) به خدا ایمان دارد و اهل ایمان او را تصدیق کرده، راست گو می انگارند. و پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله، رحمت و مهر است برای كسانی كه از ميان شما ايمان آوردند. واگر می خواستم نام گویندگان چنین سخنی را بر زبان آورم و به آنان اشارت کنم و مردم را به سویشان هدایت کنم(که آنان را شناسایی کنند) می توانستم؛ لیکن به خدا سوگند در کارشان کرامت نموده، لب فرو بستم.
اين جمله در پی آن جمله‌ای است كه منافقان به پيغمبر گفتند كه او گويا فقط گوش است و از علی علیه السلام حرف شنو و زود باور است، در حالتی كه او اگر هم زودباور و سخن شنو است به نفع مؤمنين است و اگر هم ضرری داشته باشد به ضرر كسانی است كه گمان می‌كنند او سخن شنو و زود باور است.
قبل از این جمله، پيغمبر صلی الله علیه و آله از قول خداوند فرمودند: كه ايمان می‌آورد به خدا و ايمان به او نفع مؤمنين است و رحمت است برای مؤمنان از ميان شما. او(پيغمبر صلی الله علیه و آله) رحمت است برای مؤمنان و اگر زود باور هم هست، كه زود باور هم نيست، اگر گوش و حرف شنو هم هست، كه نيست، به نفع شما است. وجود پيغمبر صلی الله علیه و آله برای مؤمنين و برای شما رحمت است.
" وَ اَلَّذِينَ يُؤذُونَ رَسُولَ اللهِ لَهُم عَذَابٌ اَلِيمٌ " برای آنان كه پيامبر صلی الله علیه و آله را آزار می‌دهند، عذاب دردناكی است.
در اين جا خداوند متعال برای كساني كه پيغمبر اكرم صلی الله علیه و آله را _ به وسيله ی مسخره كردن اسلام و تهمت های ناروا و بی ادبی نسبت به آن حضرت_ اذيت می‌كنند، مي‌فرمايد: " وَ اَلَّذِينَ يُؤذُونَ رَسُولَ اللهِ لَهُم عَذَابٌ اَلِيمٌ " آنان كه پيامبر را آزار مي رسانند، برای آنان است عذاب دردناك.
يكی از مسائلي كه در قرآن مطرح است، مسئله ی عذاب، لعن و جهنّم است. برخی سوال می کنند چرا لعن، چرا جهنّم، چرا عذاب، چرا دفع؟ در پاسخ عرض می کنیم كه ريشه ی فطري و ريشه ی قرآنی دارد. يكي از آن آيه‌ها همين آيه است:" وَ اَلَّذِينَ يُؤذُونَ رَسُولَ اللهِ لَهُم عَذَابٌ اَلِيمٌ " آنان كه رسول خدا را آزار می‌كنند عذاب دردناك دارند.1 در آيه ی ديگر نیز می فرماید:"اِنَّ الَّذِينَ يُؤذُونَ اللهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الدُّنیَا وَ الآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُم عَذَاباً مُّهِیناً " آنان كه خدا و رسولش را آزار می‌رسانند مورد لعن و طرد خدا هستند.2
"والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاته"
منابع:
1) توبه 61
2) احزاب 57
|
تاریخ درج: 14/03/1393 | کد مطلب: 1 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1810