![Title]( "Title")
از مدينه تا غدير، قسمت دوم
|
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
از مدينه تا غدير، قسمت دوم
ادامه ی مطلب از شماره قبل
پيامبر صلّى الله عليه وآله و سلّم، پنج روز مانده از ماه ذى القعده، پيشاپيش مردم، در حالى كه تمام زنان و اهل حرم خود را نيز همراه داشتند، از مدينه خارج شدند. مهاجران و انصار و گروهى از قبايل عرب و جمع انبوهى از مردم، در اين سفر حضرت را همراهى مى كردند.{2}
به گزارش مورخان، در آن زمان گروهى از ساكنان مدينه به سبب ابتلا به بيمارى نتوانستند با حضرت همراه شوند؛ اما با اين وجود جمعيتى بين 90 تا 120 هزار نفر در اين سفر شركت داشتند.{3} البته به اين تعداد، كسانى كه در مكه بودند و گروهى كه با امام على عليه السّلام از يمن آمدند اضافه مى شود.{4}
مسافت ميان مكه و مدينه، بنا به آن چه مورخان ثبت كرده اند، به مدت ده روز سواره طى طريق مى شود.{5}
پس از ورود به مكه، پيامبر خدا صلّى الله عليه وآله و سلّم، بدون درنگ به قصد زيارت خانه ی كعبه، تكبيرگويان وارد مسجد الحرام شدند.
مكه، يك بار ديگر دردانه ی گم گشته و از دست رفته اش را در دامان خود بازيافت. پيامبر صلّى الله عليه وآله و سلّم در چند روز ايام حج و در ميان جمع عظيم مسلمانان، يك به يك احكام الهى حج را براى آنان بازگو مى فرمود.
پس از ورود حاجيان از سراسر بلاد به مكه، در روز هشتم، مردم در معيت پيامبر خدا يكى از باشكوه ترين مراسم حج را به جا آوردند.
در اين مدت پيامبر خدا براى مردم سخن راندند و آنان را آگاه گردانيدند كه امسال، آخرين سالى است كه در ميان آنان هستند.
حضرت آنان را به قرآن و عترت سفارش نمودند تا با چنگ زدن به اين دو، گمراه نشوند. نوشته اند كه پيامبر صلّى الله عليه وآله و سلّم، در روز عرفه و به روايتى روز عيد اضحی، خطبه اى را در جمع مسلمانان ايراد نمودند كه در آن، همگان را به تقوا، تعهد به ارزش هاى اخلاقى و مراعات حقوق يكديگر سفارش نمودند.{6}
به سوى مدينه
مناسك حج به پايان رسيد و پيامبر خدا و همراهانشان به قصد مراجعت به شهر و ديار خود، مكه را ترك نمودند. آفتاب حجاز آتش بر كوه ها و دره ها مى پاشيد، اما شيرينى اين سفر روحانى بى نظير، همه چيز را آسان مى كرد. هر كس در اين فكر بود كه خداوند توفيق و افتخارى بزرگ و شايد دست نيافتنى به وى عطا نموده است، اما پيامبر خدا صلّى الله عليه وآله و سلّم را انديشه اى، سخت می آزرد.
ان شاء الله ادامه ی این مطلب در شماره ی بعد منتشر خواهد شد.
منابع:
2- همان، جلد 1، صفحه 510 به بعد؛ ابن كثیر، السیرة النبویه، جلد 4، صفحه 217؛ ابن سعد، الطبقات الكبرى، جلد 2، ص 173.
3- زینى دحان، السیرة النبویة، جلد 3، صفحه 2؛ بغدادى، یوسفبن مرغلى، تذكرة الخواص، صفحه 30؛ طبرسى، الاحتجاج، جلد 1، صفحه 68؛ مجلسى، بحارالانوار، جلد 37، صفحه 138.
4- مفید، الارشاد، صفحه 80.
5- ر.ك: مقریزى، امتاع الاسماء، جلد 1، صفحه 513-518.
6- ابن هشام حمیرى، سیره ابن هشام، جلد 4، صفحه 1022.
|
تاریخ درج: 01/04/1393 | کد مطلب: 14 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 2236