![Title]( "Title")
شرح جمله ای از خطابه ی غدیر
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
وَ ما مِنْ عِلْمٍ إلّا وَ قَدْ عَلَّمتُهُ عَلِيّاً وَ هُوَ الإمامُ المُبينُ
و هيچ دانشی نيست مگر كه آن دانش را آموختم به علی و آن علی "الإمامُ المُبينُ" است. امامی كه روشن و روشن كننده است.
يكي از فاكتورهايي كه پيامبر صلی الله علیه و آله بسيار در خطابه ی غدير از آن صحبت كرده‌اند، دانش خودشان است. ایشان درباره ی علم، به چند شکل در چند جا صحبت فرموده‌اند. يك بار فرموده اند كه همه ی دانشی كه خدا به من داده ، من به علی علیه السلام داده‌ام.
در جای دیگر صحبت كرده‌اند كه من دانش حلال و حرام را به علی علیه السلام دادم. در يك جا نیز صحبت فرموده‌اند كه دانش قرآن و تفسير و تأويل آن و نیز حقايق و بواطن آن نزد علی علیه السلام است. اينها همگی بخشهایی مختلف از يك حقيقت است.
در عبارت «وَ ما مِنْ عِلْمٍ إلّا وَ قَدْ عَلَّمتُهُ عَلِيّاً وَ هُوَ الإمامُ المُبينُ » چندین نکته قابل ذکر است. اول اینکه حضرت مي‌خواهند بفرمايند كه هرچه علم هست و بوده و مي‌تواند در بشری باشد ، نزد من است و من همه ی اينها را منتقل كرده‌ام به علی علیه السلام. نكته ی دوم در اين عبارت اين است كه حضرت مي‌فرمايند: «هيچ دانشی نيست مگر آنكه من آن دانش را به علی آموختم» و چيزي نمانده كه به علی نياموخته باشم.
و در ادامه می فرمایند" وَ هُوَ الإمامُ المُبينُ " در حالی كه علی علیه السلام، الإمامُ المُبينُ است. گويا كه جمله " وَ هُوَ الإمامُ المُبينُ " به منزله ی تعليل جمله ی قبلی است. چرا هر علمی كه بوده به علی علیه السلام آموختم؟ برای اينكه علی ، الإمامُ المُبينُ است. در عبارات قبل هم داشت كه " وَ كُلُّ عِلمٍ عُلِّمتُ فَقَدْ اَحْصيتُهُ فی إمامِ المُتَّقينَ " كه در آنجا هم الإمامُ المُبينُ بودنش به منزله ی علت است برای" كُلُّ عِلمٍ عُلِّمتُ فَقَدْ اَحْصیتُهُ " در اينجا هم " وَ هُوَ الإمامُ المُبينُ " به منزله ی علت است برای " وَ قَدْ عَلَّمتُهُ عَلِيّاً " يعنی امام مبين كسي است كه لياقت و زمينه دارد برای اينكه تمام علوم و دانشها را ما به او آموزش دهيم.
الإمامُ المُبينُ كيست؟ اولاً الإمامُ المُبينُ هر دو "الـ" دارد. يعني پيشوای مخصوصي كه «اَلمُبينُ» است. "مُبين" يعني روشن و روشن كننده.
لفظ "مَبين" در قرآن بارها آمده است. مثلاً در سوره ی يس فكر مي‌كنم 7 بار واژه ی مُبين آمده باشد ، كه اولی‌اش « وَ كُلَّ شَیءٍ اَحصينَاهُ فِی اِمَامٍ مُبِينٍ » است.
لذا این جمله پیامبر صلی الله علیه و آله به معنای اين است كه حقايقی كه به علی علیه السلام آموخته است ایشان به خوبی نگه داشته و به آدم رسانده و وظيفه‌اش را در ابلاغ انجام داده است. " امام " كه به معنای پيشوا است و با خصیصه «الـ» به معنای پيشوای مخصوص است كه پيشوای تمام كمالات و فضايل است، وقتی الإمامُ المُبينُ باشد، لياقت و زمينه و آمادگي دارد برای اينكه تمام علوم را فرا بگيرد. و لذا اگر الإمامُ المُبينُ نباشد ، الإمامِ المُتَّقینَ نباشد اين لياقت را ندارد.
بعداً پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله آيه‌ای را مي‌خوانند كه در مطالب بعدي عرض خواهد شد.
"والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه"
|
تاریخ درج: 29/10/1393 | کد مطلب: 4 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 2240