پاسخ یک سوال سایت خطابه‌ی غدیر-صفحه اصلی ماژول مطلب

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

متن سؤال
چرا فقط به حضرت علی علیه السلام امیرالمؤمنین می‌گویند؟

متن پاسخ:

با عرض سلام خدمت شما کاربر گرامی
مقدمه:
در روایات صادره از معصومین سلام الله علیهم پیرامون این موضوع مطالب فراوانی به چشم می‌خورد و اصحاب اهل بیت علیهم السلام بارها و بارها، این پرسش را طرح کرده‌اند و ائمه‌ی اطهار علیهم السلام پاسخ فرموده‌اند. تا آن‌جا که علامه‌ی مجلسی در جلد 37 کتاب شریف بحارالانوار، باب مفصلی را تحت عنوان «فی التسلیم علی علی علیه السلام بأمرة المؤمنین» (در سلام کردن به علی علیه السلام با لفظ امیرالمؤمنین) به این موضوع اختصاص داده است و احادیث ذیل آن را جمع‌آوری نموده است. اهمّیت این سؤال از آن‌جاست که اگر این لقب فقط مخصوص علی بن ابی طالب علیه السلام است، (که خواهیم دید چنین است)، خلفای غاصب بنی‌امیه و بنی‌عباس که در تاریخ خود را امیرالمؤمنین خوانده‌اند، مخالفتی علنی با دستور صریح پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نموده‌اند، به حتم دشمنان پیامبر و اهل بیت علیهم السلام بوده‌اند و راه و آیینشان باطل است.
نکات:
این لقب را خداوند حكیم و متعال برای علی بن ابی طالب علیه السلام برگزیده است.
این لقب، مخصوص ایشان است و خدا آن را برای کسی دیگر قرار نداده است. خواندن شخصی جز ایشان، با این لقب جایز نیست.
این لغت به دو معنا در مورد ایشان به کار رفته است:
1- به معنای اطعام، زیرا بنا به فرمایش معصوم آن حضرت دانش را به مردم اطعام نموده است. (ذیل آیه‌ی 65، سوره‌ی یوسف)
2- امارت و سرپرستی ظاهری و باطنی علی بن ابی طالب بر مؤمنین.
پیرامون نکات فوق توجهتان را به برخی از احادیث معصومین جلب می‌کنیم:
«...قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم لَمَّا أُسْرِی بِی إِلَى السَّمَاءِ كُنْتُ مِنْ رَبِّی كَقَابِ قَوْسَینِ أَوْ أَدْنى‏ فَأَوْحَى إِلَی رَبِّی مَا أَوْحَى ثُمَّ قَالَ یا مُحَمَّدُ اقْرَأْ عَلَى عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ فَمَا سَمَّیتُ بِهِ أَحَداً قَبْلَهُ وَ لَا أُسَمِّی بِهَذَا أَحَداً بَعْدَهُ»
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «وقتى كه من در شب معراج به آسمان ها عروج كردم، فاصله من با خداوند میان دو كمان و یا كمتر از آن بود.
خداوند آن‌چه را كه باید به من وحى كند، وحى فرمود و بعد هم فرمود: اى محمد، به على بن ابى طالب، امیر مؤمنان از جانب من سلام برسان و بدان كه من هیچ كس را قبل از او به این لقب (امیرالمؤمنین) ملقب نكرده بودم و بعد از این هم ملقب نخواهم كرد.» (1)

«حَدِیثُ بُرَیدَةَ بْنِ الْحَصِیبِ الْأَسْلَمِی وَ هُوَ مَشْهُورٌ مَعْرُوفٌ بَینَ الْعُلَمَاءِ بِأَسَانِیدَ یطُولُ شَرْحُهَا قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم أَمَرَنِی سَابِعَ سَبْعَةٍ فِیهِمْ أَبُو بَكْرٍ وَ عُمَرُ وَ طَلْحَةُ وَ الزُّبَیرُ فَقَالَ سَلِّمُوا عَلَى عَلِی بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِینَ فَسَلَّمْنَا عَلَیهِ بِذَلِكَ وَ رَسُولُ اللَّهِ ص حَی بَینَ أَظْهُرِنَا»
بریده اسلمى گوید: من، ابوبكر، عمر، طلحه، زبیر و دو نفر دیگر حضور پیغمبر شرفیاب بودیم كه ایشان فرمودند: «به على علیه السلام به عنوان امیرالمؤمنین سلام كنید.» ما حسب الامر در محضر رسول خدا به وى به همین عنوان سلام كردیم. (2)

«أَلا إِنَّهُ لا «أَمیرَالْمُؤْمِنینَ» غَیرَ أَخی هذا، أَلا لاتَحِلُّ إِمْرَةُ الْمُؤْمِنینَ بَعْدی لِأَحَدٍ غَیرِهِ»
«هان بدانید! هرگز به جز این برادرم کسی نباید امیرالمؤمنین خوانده شود. هشدار که پس از من امارت مومنان بر کسی جز او روا نباشد.» (3)

«... عَنْ جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لِمَ سُمِّی أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ لِأَنَّهُ یمِیرُهُمُ الْعِلْمَ أَ مَا سَمِعْتَ كِتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ نَمِیرُ أَهْلَنا»
از حضرت جعفر بن محمّد علیهما السّلام، راوى مى‏گوید: محضر مباركش عرض كردم: فدایت شوم براى چه امیرالمؤمنین علیه السلام به این نام موسوم شد؟
امام صادق علیه السلام فرمودند: «براى آن كه حضرت علم را به مؤمنین اطعام مى‏ فرمایند چنان‌چه حقّ تعالى در كتاب عزیزش مى ‏فرماید: وَ نَمِیرُ أَهْلَنا (ما براى اهل خود طعام تهیه مى‏ نماییم)» (آیه‌ی 65 سوره‌ی یوسف) (4)

«حَدَّثَنَا الْحُسَینُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدٍ الْهَاشِمِی قَالَ حَدَّثَنَا فُرَاتُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ فُرَاتٍ الْكُوفِی قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ ظَهِیرٍ قَالَ حَدَّثَنَا الْحُسَینُ بْنُ عَلِی الْعَبْدِی الْمَعْرُوفُ بِابْنِ الْقَارِئِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الْوَاحِدِ الْوَاسِطِی قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ رَبِیعَةَ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ یزِیدَ عَنْ عَمْرِو بْنِ دِینَارٍ عَنْ طَاوُسٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم وَ هُوَ عَلَى الْمِنْبَرِ یقُولُ وَ قَدْ بَلَغَهُ عَنْ أُنَاسٍ مِنْ قُرَیشٍ إِنْكَارُ تَسْمِیتِهِ لِعَلِی أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ فَقَالَ مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بَعَثَنِی إِلَیكُمْ رَسُولًا وَ أَمَرَنِی أَنْ أَسْتَخْلِفَ عَلَیكُمْ عَلِیاً أَمِیراً أَلَا فَمَنْ كُنْتُ نَبِیهُ فَإِنَّ عَلِیاً أَمِیرُهُ تَأْمِیرٌ أَمَّرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیكُمْ وَ أَمَرَنِی أَنْ أُعْلِمَكُمْ ذَلِكَ لِتَسْمَعُوا لَهُ وَ تُطِیعُوا إِذَا أَمَرَكُمْ تَأْتَمِرُونَ وَ إِذَا نَهَاكُمْ عَنْ أَمْرٍ تَنْتَهُونَ أَلَا فَلَا یأْتَمِرَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ عَلَى عَلِی علیه السلام فِی حَیاتِی وَ لَا بَعْدَ وَفَاتِی فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَّرَهُ عَلَیكُمْ وَ سَمَّاهُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ لَمْ یسَمِّ أَحَداً مِنْ قَبْلِهِ بِهَذَا الِاسْمِ وَ قَدْ أَبْلَغْتُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَیكُمْ‏ فِی عَلِی فَمَنْ أَطَاعَنِی فِیهِ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَانِی فِیهِ فَقَدْ عَصَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا حُجَّةَ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ كَانَ مَصِیرُهُ إِلَی مَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی كِتَابِهِ- وَ مَنْ یعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یتَعَدَّ حُدُودَهُ یدْخِلْهُ ناراً خالِداً فِیها»
ابن عباس گوید از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم بالاى منبر می فرمود – پیرامون این خبر ‌كه برخى از قریش انكار كردند كه على [علیه السلام] را امیر مؤمنان نامیده است : «اى گروه مردم به راستى خداى عز و جل مرا بر شما رسول فرستاده و به من دستور داده كه على [علیه السلام] را بر شما امیر گذارم.
آگاه باشید، هر كه من پیغمبر اویم على امیر او است. امارتى كه خدا فرمان داده و به من امر كرده كه به شما بیاموزم تا از او بشنوید و به دستور او عمل كنید و از نهی او به كنار روید. آگاه باشید، احدى از شما بر على امیر نباشد، نه در زندگى من و نه پس از وفات من زیرا خدا او را بر شما امیر كرده و او را امیر المؤمنین نامیده و كسى پیش از او بدان نام نامیده نشده. من آن‌چه دستور داشتم درباره‌ی على به شما رسانیدم. هر كه در آن مرا اطاعت كند خدا را اطاعت كرده و هر كه مرا نافرمانى كند خداى عزّوجل را نافرمانى كرده و نزد خدا عذرى ندارد و سرانجامش همانست كه خدا در كتاب خود خبر داده (آیه‌ی 14 سوره‌ی نساء) هر كه نافرمانى كند خدا و رسولش را و از حدودش تجاوز كند به آتشى او را در آورد كه جاویدان است.» (5)

«عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِیرَةِ النَّضْرِی قَالَ حَوْلَ الْعَرْشِ كِتَابٌ جَلِیلٌ مَسْطُورٌ أَنِّی أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِی أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ»
حارث بن مغیرة بن نضرى گفت: «اطراف عرش سطرى بسیار عالى نوشته شده است : من خدایم كه جز من خدائى نیست. محمّد رسول اللَّه است على امیرالمؤمنین است.» (6)

با کمال میل پذیرای سؤالات دیگر شما هستیم، خدا نگهدار

منابع:

1- بحارالانوار، جلد 37، صفحه 293
2- الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، جلد ‏1، صفحه 48
3- خطابه‌ی غدیر، بخش سوم، عبارت 33
4- علل الشرائع، ج‏1، صفحه 162
5- امالى شیخ صدوق، صفحه 408، حدیث 11
6- بحار الأنوار، جلد‏27، صفحه 7

تاریخ درج: 12/05/1394 | کد مطلب: 3 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1326

چرا،فقط،احادیث،لقب،مخصوص،جایز،اطعام،ملقب،وحی،معراج

بدمتوسطخوبخیلی خوبعالی

نظرات:

پاسخ به:
عنوان شما:
نظر: