درسی از خطابه سایت خطابه‌ی غدیر-صفحه اصلی ماژول مطلب

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

درس چهارم : رابطه علم با تقوا

در دروس قبلی اشاره شد که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در خطابه ی غدیر تذکراتی را به صورت مستقیم و غیر مستقیم مطرح فرمودند که در تذکرات غیر مستقیم با اشاره به صفات برجسته امیر المؤمنین علیه السلام نتیجه می گیرند که چون ایشان امام هستند و شما مأموم ، پس باید از امامِ خود در نکات اخلاقی پیروی و تبعیت کنید . یکی از برجسته ترین این تذکرات رابطه تقوا با علم است؛ در آنجا که می فرمایند :
« وَ كُلُّ عِلْمٍ عُلِّمْتُ فَقَدْ أَحْصَيْتُهُ فى إِمامِ الْمُتَّقينَ، ، هیچ دانشی نیست مگر اینکه خداوند در جان من نوشته و من تمامی آن را در جان علی امام پرهیزگاران ضبط کرده ام (دانشی نبوده مگر اینکه به علی آموخته ام).»

در این جا، امیر المومنین علیه السلام با دو صفت معرفی شده اند؛ یکی علم و دیگری تقوا .
رابطه علم و تقوا نیز در سوره بقره آیه 282 عنوان شده است : ﴿ وَ اتَّقُوا اللهَ وَ یُعَلِّمُکُمُ الله؛ ، اگر تقوا پیشه کنید، خدا شما را آموزش می دهد . ﴾
پس : تقوا زمینه علم است و علم مقدمه تقوا است، چرا که خداوند در جایی دیگر در قرآن مجید می فرماید :
﴿ انَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ ﴾ همانا فقط بندگان عالِم از خداوند می ترسند .
پس دانش سبب خداترسی است . با یک نتیجه گیری منطقی با این دو آیه مشخص است که تقوا باعث نشو و نمای علم و علم نیز زمینه ساز خداترسی است . پس این رابطه، رابطه ی دو طرفی است . علم باعث ایجاد تقوی و تقوی زمینه علم بیشتر است .
هر چه علم بیشتر، تقوا قوی تر ، و هرچه تقوای ما قوی تر و مستحکم تر و عالی تر علم ما هم بیشتر میشود. علمی که منتهی به تقوا و تقوایی که منتهی به علم شوند به خداشناسی و پیغمبر شناسی خلاصه می شوند. علمی که خدا ترسی می آورد و علمی است که به تقوا منتهی می شود، علمی است که به خداشناسی منتهی شده و به تذکر به قیامت منتهی می شود . در نتیجه علمی که وارد جرگه ی خداشناسی نشود هیچ وقت تقوا نمی آورد .
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در خطابه می فرمایند : تمام علوم را به امام متقین دادم . یعنی چون امام متقین بود و سر سلسله ی همه متقیان بود ، من تمام علوم را به او دادم . چرا که تقوای زیاد او تحمل درک تمام علوم را به او داده بود . نزول قرآن در شب قدر نیز به صورت یک باره بود چرا که قرآن در .... معادل لقب نورانی پیامبر قرار گرفت و چون آن زمینه قبلی برای پیامبر فراهم بود ( تقوای شدید الهی ) خداوند تمام قرآن را به یکباره بر قلب نازنین او نازل فرماید . مطلب مهم تر این که :
پیامبر صلی الله علیه و آله در خطابه می فرمایند : « من تمام علوم را در امیر المومنین علیه السلام احصاء کردم . »
احصاء کردن یعنی شمردن و دانه دانه تحویل دادن .
یعنی این نیست که حضرت علی علیه السلام تنها فرمول ها را بلد باشند، بلکه به ریزه کاری های علوم نیز آگاه اند .
اینجاست که به این حقیقت پی می بریم که تنها وجودی که جرأت داشت که این مطلب را عنوان کند ، فقط شخص شریف ایشان است که فرمودند :
« أَیُّهَا اَلنَّاسُ سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی فَلَأَنَا بِطُرُقِ اَلسَّمَاءِ أَعْلَمُ مِنِّی بِطُرُقِ اَلْأَرْضِ ....
تا مرا از دست نداده اید از من سوال کنید ( و مجهولات خود را با وجود من به معلوم مبدل کنید ) که به خداوند قسم، من به راه های آسمان از طرق زمین آگاه تر هستم ....... »
چرا که علم ایشان علمی بود که از طریق پیامبرصلی الله علیه و آله به صورت ریز به ریز در ایشان احصاء شده بود که در خطابه ی غدیر به ظرافت این مطلب را عنوان می کنند .
نتیجه : اگر امیرالمومنین علیه السلام امام المتقین است، پس باید از او پیروی شود. تذکر غیر مستقیم پیامبر - صلی الله علیه و آله - این است که اگر می خواهی در چتر و حمایت امامت و ولایت باشی ، باید در زمره با تقوایان باشی چون او امام المتقین است .

تاریخ درج: 29/05/1394 | کد مطلب: 2 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1340

درس،دانش،جان،نوشته،تمامی،علی،پرهیزگاران،ضبط،متقین،

بدمتوسطخوبخیلی خوبعالی

نظرات:

پاسخ به:
عنوان شما:
نظر: