![Title]( "Title")
معرفی دشمنان
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
تصمیم اشتباه
در سال دهم عام الفیل در مکه متولد شد. مادرش شفا نام داشت و دختر عوف بن عبد بن حارث بود. در دوران قبل از بعثت رسول خدا صلّی الله علیه و آله نامش عبد عمرو یا عبد الکعبه بود و به پیشنهاد پیامبر صلّی الله علیه و آله نامش را به عبدالرحمن تغییر داد و از آن پس به نام عبدالرحمن بن عوف معروف شد.
عبدالرحمن از صحابه‌ی پیامبر صلّی الله علیه و آله به شمار می‌رفت که به حبشه و بعد مدینه هجرت کرد. در تمام غزوات شرکت نمود و در جنگ احد از زمره‌ی کسانی بود که فرار نکرد و در همین جنگ از ناحیه‌ی پا مجروح شد و تا آخر عمر هنگام راه رفتن لنگ می‌زد.
بعد از وفات پیامبر صلّی الله علیه و آله در سقیفه شرکت کرد و بی توجه به وصیت رسول خدا صلّی الله علیه و آله در غدیر، سه نفر را برای جانشینی ایشان پیشنهاد داد. پیشنهاد‌های عبدالرحمن برای خلافت شامل ابوبکر، عمر و امیرالمومنین علیه السّلام بود (تاریخ یعقوبی). در زمان خلفای اول و دوم، عبدالرحمن را جزو نزدیکان ایشان می‌شناختند و خلفا از نصایح و رای او استفاده می‌کردند.
خلیفه‌ی دوم در اواخر عمر خود، شورای شش نفره‌ای را تشکیل داد که خلیفه‌ی بعدی را انتخاب کنند. او علاوه بر انتخاب عبدالرحمن بن عوف به عنوان یکی از اعضای این گروه این اختیار را به او داد که اگر رای‌ها مساوی شد رای گروهی پذیرفته شود که عبدالرحمن در آن است.
در نهایت عبدالرحمن بن عوف از همین امتیاز خود استفاده کرد و عثمان که برادر زن او نیز بود را به عنوان خلیفه‌ی سوم معرفی نمود. امیرالمومنین علی علیه السلام پس از مشخص شدن رای شورا رو به عبدالرحمن کردند و فرمودند: «تو عثمان را برگزیدی تا خلافت را پس از خود به تو باز گرداند. تو دنیا را به کامش نمودی. این نخستین روزی نیست که شما بر ضد ما به پشتگرمی یکدیگر برخاسته اید» (ابن ابی الحدید- شرح نهج البلاغه-جلد یک).
بعدها عبدالرحمن بر سر مسایل مالی و تصمیمات غلط خلیفه‌ی سوم با او به اختلاف بر خورد به گونه‌ای که سوگند یاد کرد تا پایان عمر با او صحبت نکند تا مردم بفهمند که از او دلگیر است و نیز وصیت کرد که اجازه ندهند تا پس از مرگ، خلیفه‌ی سوم بر پیکرش نماز بخواند.
پس از تبعید ابوذر غفاری به ربذه و فوت او در تبعید، امیرالمومنین علیه السّلام عبدالرحمن را مورد خطاب قرار دادند و فرمودند: «فوت ابوذر نتیجه‌ی عمل توست» (بلاذری- انساب الاشراف- جلد ۵). عبدالرحمن ثروت بسیار داشت که آن‌ها را از راه تجارت به دست آورده بود.
او سعی کرد قبل از مرگش ثروتش را در راه خدا انفاق کند از این رو مقداری از ثروت خود را به همسران رسول خدا صلّی الله علیه و آله بخشید و مقدار زیادی از آن را بین شرکت کنندگان در جنگ بدر که تا آن زمان زنده بودند تقسیم نمود.
سرانجام در سال سی و دوم هجرت عبدالرحمن بن عوف در زمان حکومت خلیفه‌ی سوم از دنیا رفت و پیکرش در بقیع مدفون شد.
|
تاریخ درج: 21/10/1396 | کد مطلب: 5 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 667