![Title]( "Title")
قرارهای اخلاقی
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
موضوع: شجاعت. آن‌جا كه بايد بي‌باك زندگي كنيد
در اوج گلوله‌باران تولون، ناپلئونِ جوان مثل يك ني در باد مي‌لرزيد. سربازي كه او را به اين حال ديد، به هم قطارانش گفت: «نگاهش كنيد، دارد از ترس مي‌ميرد. ناپلئون پاسخ داد: «بله، مي‌ترسم. اما به جنگيدن ادامه مي‌دهم. اگر نصف من مي‌ترسيديد، مدت‌ها پيش فرار كرده بوديد.»
شجاعت آن نيست كه دست به كاري بزنيم كه تمام جوانب آن را زير و رو كرده ايم و آن را بارها تجزيه و تحليل نموده ايم و پيمودن راه امني كه هميشه به موفقيت ختم مي‌شود. اگر انتظار داشته باشيد که در هر کاری که می‌کنيد موفق شويد، به همان بن‌بست كهنه مي‌رسيد كه فقط دست به كارهايي می‌زنيد كه مي‌دانيد در آن‌ها موفق خواهيد شد.
زيبايي كار در اين است كه اين گونه ريسك‌ها نيازمند چشمان تيزبين، حواس جمع و از همه مهم تر مجوز شرعي و توكل به خداوند متعال است. چرا که در اين ميان گاهي فاصله بين «شجاعت» و «حماقت» تنها يك قدم است.
به خاطر داشته باشيد كه مي‌توان در هر كاري شكست خورد بدون آن‌كه شخص شكست خورده‌اي به حساب آئيم.
شجاعت گاه يک وظيفه‌ی الاهی است که به عهده‌ی ماست ولی نسبت به آن دلهره و هراس داريم. دست زدن به چنين كارهايي بي باكي لازم يك زندگي زنده را، تقويت مي‌كند. مولايمان اميرالمومنين علیه السّلام در اين‌باره مي‌فرمايند:
«هنگامي كه از كاري مي‌ترسي بدان اقدام كن چرا كه سخت‌تر از اقدام به آن كار، آن است که خود را از آن حفظ کنی.» (بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۵۷، ح ۷۱)
|
تاریخ درج: 15/11/1396 | کد مطلب: 5 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 580