مَعاشِرَ النّاسِ، اِنَّ اللَّهَ - عَزَّوَجَلَّ - لَمْ یَكُنْ لِیَذَرَكُمْ عَلى ما اَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتّى یَمیزَ الْخَبیثَ مِنَ الطَّیِّبِ، وَ ما كانَ اللَّهُ لِیُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَیْبِ

تمام این سؤال‌ها در این جمله هست: «وَ ما کانَ اللهُ لِیُطلِعَکُم عَلَی الغَیبِ»: خداوند متعال شما را مطّلع از غیب خودش نکرده. شما از غیب خدا بترسید.
قرآن کریم می‌فرماید مؤمنین کسانی هستند که: ﴿یخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیبِ﴾ (الأنبیاء (۲۱): ۴۹): به‌واسطه‌ی غیب از پروردگارشان خَشیت دارند.
این‌گونه که: نکند که قیامت همه‌اش به ضرر من باشد؟! نکند آثار سوء کارهایی که انجام می‌دهم در دنیا هم دامن مرا بگیرد؟! نکند اعمال من مطابق با فرمان خدا نباشد؟! نکند... همه‌ی این‌ها ترس از غیب و مراقبت است. اگر کسی چنین باشد، مؤمن است.
پیامبر اکرم صلّی‌الله علیه و آله در جملات قبل در معرّفی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام تأکید فرمودند و در این‌جا می‌فرمایند مواظب باشید که خداوند متعال شما را امتحان می‌کند و شما را مطّلع بر غیب نکرده است. از غیب خدا بترسید، ایمان بیاورید و نفاق به خرج ندهید.


والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه