![Title]( "Title")
در مسیر عبودیت
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
معنای نماز
از امام موسی کاظم علیه السّلام در باره‌ی معنای حقیقی نماز سوال شد. فرمودند: صِلَةُ اللّه ِ للعَبدِ بالرَّحمَةِ،
معنای نماز این است که خداوند به دیدار بنده آمده و چتر رحمت خود را سایبان سر او قرار داده است.
فایده‌ی اصلی نماز این است که رحمت الاهی بنده را احاطه می‌کند. حال باید بدانیم بنده چه باید بکند که رحمت الاهی این چنین شامل حالش گردد؟
امام موسی کاظم علیه السّلام در ادامه جواب این سوال نیز این گونه فرمودند:
«و طَلَبُ الوِصالِ إلى اللّه ِ مِنَ العَبدِ إذا كانَ يَدخُلُ بِالنِّـيَّةِ و يُكَبِّرُ بِالتَّعظيمِ و الإجلالِ، و يَقرَأُ بِالتَّرتِيلِ، و يَركَعُ بالخُشوعِ، و يَرفَعُ بالتَّواضُعِ، و يَسجُدُ بِالذُّلِّ و الخُضوعِ، و يَتَشَهَّدُ بِالإخلاصِ مَعَ الأمَلِ، و يُسَلِّمُ بالرَّحمَةِ و الرَّغبَةِ، و يَنصَرِفُ بِالخَوفِ و الرَّجاءِ، فإذا فَعَلَ ذلكَ أدّاها بِالحَقيقَةِ»
یعنی از طرف بنده وظیفه این است که طلب وصال و دیدار با خدا کند. یعنی بنده با تمام وجود با خدایش خلوت کند و سخن بگوید، چنان چه در روایات ذکر شده که شرط قبولی نماز حضور قلب است. این مقدمه‌ی وصال است. ادب حکم می‌کند که نمازگزار در برابر خداوند عظیم این گونه بایستد.
سپس عبد نماز می‌خواند و به وصال خداوند می‌رود. دریچه‌ی اصلی ورود به سفینه‌ی نماز، نیت است، پس تکبیر می‌گوید و با گفتن تکبیر به جلال پروردگار تعظیم می‌کند. این تکبیر رمز وارد شدن به سفینه نماز است. تکه‌های نماز با گفتن ذکر"الله" و "اکبر" به هم وصل می‌شوند. و سپس نماز را به ترتیل می‌خوانیم.
ترتیل یعنی تند خوانی کلمات و ادای مخارج کلمات از جای درست آن. این زیبا خواندن نماز مهم است و اگر بتوانی کلمات نماز را درست ادا کنی و نکنی نماز باطل است و سپس با خشوع رکوع می‌کنیم. خشوع و خضوع با یکدیگر تفاوت دارد خضوع حالت فروتنی بدن است و خشوع فروتنی قلب و دل است.
بعد متواضعانه از رکوع بر پا می‌خیزیم و سپس به حالت ذلت و خضوع به سجده می‌رویم. سجده بر خاک رفتن است. گذاشتن پیشانی بر خاک حالت ذلت و مسکنت دارد، یعنی که انسان باید خاک نشین باشد و اصل مادی خویش را فراموش کند. سپس تشهد می‌گوییم با خلوص نیت. مرحله‌ی پیش از شهادت مرحله‌ی آگاهی است اگر انسان آگاه نباشد نمی‌تواند شهادت دهد.
و بعد با رغبت و رحمت سلام می‌دهیم و پس از سلام نیز نمازگزار باید حالت خوف و رجا داشته باشد، یعنی هم بیم داشته باشد که آیا نمازش پذیرفته شد و هم از سوی دیگر دل خوش کند که: پروردگارا اگر چه گناه بسیار دارم اما به فضل و بخشش تو امید نجات دارم.
|
تاریخ درج: 13/03/1397 | کد مطلب: 5 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1364