![Title]( "Title")
معرفی ادعیه
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
دعای عدیله
اللَّهُمَّ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ إِنِّي قَدْ أَوْدَعْتُكَ يَقِينِي هَذَا وَ ثَبَاتَ دِينِي وَ أَنْتَ خَيْرُ مُسْتَوْدَعٍ وَ قَدْ أَمَرْتَنَا بِحِفْظِ الْوَدَائِعِ فَرُدَّهُ عَلَيَّ وَقْتَ حُضُورِ مَوْتِي
خدايا! اى مهربان ترين مهربانان همانا من اين يقين و استوارى دينم را به تو سپردم و تو بهترين امانتدار هستى چه تو خود ما را به حفظ امانت ها فرمان دادى، پس آن را به گاه فرا رسيدن مرگم به من بازگردان.
دعای عدیله دعایی است که در آن یک سری از عقاید شیعه بیان شده است و شخص مومن عقاید خود را توصیف نموده و این عقاید را نزد خداوند به امانت می‌گذارد و از خدای بزرگ می‌خواهد که این امانات را در هنگام مرگ به او باز گرداند تا در ایمان کامل و صحیح از دنیا برود.
در این دعا می‌گوییم «خدایا من از عدیله‌ی به هنگام مرگ به تو پناه می‌برم"و عدیله‌ی به هنگام مرگ یعنی عدول کردن از حق به سوی باطل به هنگامه ای که ملک الموت قصد جان انسان را دارد. عدول از حق در آن لحظه چنین اتفاق می‌افتد که شیطان برای آخرین بار نزد انسان حاضر شده و او را وسوسه می‌کند تا نسبت به باورهای دینی خود شک کند. این دعا که در مفاتیح الجنان قبل از دعای جوشن آمده است. در آغاز چون بیشتر دعا ها با شهادت به وحدانیت خداوند آغاز می‌شود.
شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قَائِماً بِالْقِسْطِ لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ وَ أَنَا الْعَبْدُ الضَّعِيفُ الْمُذْنِبُ الْعَاصِي الْمُحْتَاجُ الْحَقِيرُ أَشْهَدُ لِمُنْعِمِي وَ خَالِقِي وَ رَازِقِي وَ مُكْرِمِي كَمَا شَهِدَ لِذَاتِهِ وَ شَهِدَتْ لَهُ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ مِنْ عِبَادِهِ بِأَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ
«خداوندِ برپا دارنده عدل و داد گواهى داد كه معبودى جز او نيست و فرشتگان و صاحبان دانش نيز گواه اند كه معبودى جز او نيست هم او كه عزّتمند و حكمت مدار است، همانا دين راستين نزد خدا اسلام است و من بنده ناتوان گنهكار نافرمان نيازمند ناچيز تو گواهى مى دهم به نعمت دهنده و آفريننده و روزی بخش و اكرام كننده خويش، چنان كه خود گواهى، داد بر يگانگی ذاتش و هم گواهى دادند فرشتگان و صاحبان دانش از بندگانش بر اينكه معبودى جز او نيست،»
و با اقرار به بنده بودن مومن و اقرار به ایمان به خدا و رسول برگزیده‌ی او قرآنی که بر او نازل شده است ادامه می‌یابد.
سپس در این دعا با این کلام ایمان خود به وصی رسول خدا صلی الله علیه و اله وسلم را در غدیر بیان می‌کنیم."به او ايمان آورديم و به آنچه ما را بسوى آن دعوت كرد و به قرآنى كه خدا بر او نازل نمود و به جانشينش كه در روز غدير معين كرد و با گفته اش به او اشاره نمود و فرمود: «اين على است."و شهادت مى دهم كه امامان نيكو كردار و جانشينان نيكوكار پس از رسول برگزيده خدا، على سركوب گر كافران است.»
آن گاه نام تک تک فرزندان امبرالمومنین علیه السلام تا حضرت مهدی عج الله فرج الشریف رانام برده و ایشان را این گونه معرفی می‌کنیم «آن اميدبخشى كه به بقايش دنيا باقيست، و از بركتش بندگان روزى يافته اند و به وجودش زمين و آسمان استوار گشته است و خدا به وسيله او زمين را از عدل و داد پر می‌كند، پس از آنكه از ستم و بيداد پر شده.»
در پایان پس از شهادت به روز رستاخیز اظهار می‌کنیم:"خدايا اى مهربان ترين مهربانان، اين يقين و استوارى در دينم را به تو سپردم و تو بهترين امانتدارى، چه تو خود ما را به حفظ امانت‌ها فرمان دادى، پس اين امانت مرا گاه فرارسيدن مرگم به من برگردان، به رحمتت اى مهربان ترين مهربانان.»
اگر چه بر طبق نظر برخی علما این دعا از معصومین علیهم السلام نیست و به قلم عالمان شیعه نگاشته شده است ولی محتوای دعا مورد تأیید بوده و حتی اگر مأثور هم نباشد، خواندن آن بی‌پاداش نخواهد بود و به همین دلیل است که تعدادی از علما شرح‌هایى نیز بر آن نگاشته‌اند و خواندن آن در طول عمر و بر بالین شخص محتضر بسیار توصیه شده است.
در کتاب زاد المعاد دعایی از با نام «دعای عدیله صغیر» منقول از امام صادق علیه السلام نیز وجود دارد که مختصر همین مضامین را دربردارد:
رَضِيتُ بِاللَّهِ رَبّا وَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَبِيّا وَ بِالْإِسْلامِ دِيناً وَ بِالْقُرْآنِ كِتَاباً وَ بِالْكَعْبَةِ قِبْلَةً وَ بِعَلِيٍّ وَلِيّاً وَ إِمَاما وَ بِالْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَئِمَّةً اللَّهُمَّ إِنِّي رَضِيتُ بِهِمْ أَئِمَّةً فَارْضَنِي لَهُمْ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ
«راضى و خشنودم که پروردگارم خدا است و محمد صلى الله عليه و آله پيغمبرم هست و اسلام دينم و قرآن کتابم و کعبه قبله ام و على صاحب اختيار و امام من است و حسن و حسين و على بن الحسين و محمد بن على و جعفر بن محمد و موسى بن جعفر و على بن موسى و محمد بن على و على بن محمد و حسن بن على و حجة بن الحسن صلوات الله عليهم امامان و پيشوايان من هستند. خدايا من به پيشوايى ايشان خشنودم، مرا هم مورد خشنودى آنان گردان که تو بر هر چيز توانايى.»
 |
تاریخ درج: 02/05/1397 | کد مطلب: 6 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 827