![Title]( "Title")
شرح جمله ای از خطابه ی غدیر
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
﴿ اِیَّاك نَعْبُدُ وَ اِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ﴾
﴿ خداوندا! تنها تو را می پرستیم و تنها از تو یاری می جوییم. ﴾
﴿ اِیَّاك نَعْبُدُ وَ اِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ﴾: انحصار عبادت خدا و حصر کمک خواهی از خدا در این آیه، به خاطر مقدّم شدن ضمیر منفصلِ «اِیاک» بر «نَعْبُدُ» و «نَستَعِینُ» است. ازنظر ادبیات عرب اگر مفعول ضمیر منفصل باشد و مقدّم باشد بر فعل و فاعل، افاده‌ی حصر و انحصار می‌کند.
اگر می‌فرمود: نَعْبُدُکَ وَ نَسْتَعِینُکَ، ؛ این معنا به ذهن متبادر می‌شد که تو را عبادت می‌کنیم ولی ممکن است دیگران را هم عبادت کنیم؛ از تو کمک می‌خواهیم، ولی ممکن است از دیگران هم کمک بخواهیم. وقتی «اِیّاکَ» را بر «نَعْبُدُ» وَ «اِیّاکَ» دوم را بر «نَسْتَعِینُ» مقدّم فرمود، معنایش این است که فقط تو را عبادت می‌کنیم و فقط از تو کمک می‌خواهیم. قرآن کریم در بسیاری از موارد انسان‌ها را به‌صورت جمع آورده تا بشر بفهمد که هم در عبادت و بندگی خدا و هم در کمک خواهی از خدا و توسّل به خدا، باید همه دست‌به‌دست هم بدهند. وقتی جمع باشند، هم خداوند نظر مرحمت بیشتری می‌کند و هم انسان احساس عُجب و خودنمایی نخواهد کرد.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
|
تاریخ درج: 29/07/1397 | کد مطلب: 3 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 974