![Title]( "Title")
معرفی دشمنان
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
زیاد بن لبید انصاری
زیاد بن لبید انصاری از بزرگان و متمولان شهر مدینه بود که بعد از مهاجرت رسول خدا صلی الله علیه وآله اسلام آورد. زیاد پدر ذلفا دختر زیبایی بود که جوبیر که غلامی فقیر ولی مومن بود، به سفارش پیامبر صلی الله علیه و آله به خواستگاریش رفت. زیاد بن لبید در ابتدا دستور و سفارش پیامبر را نپذیرفت و به نزد حضرت رفت و گفت: «که ما دختر به هم شان خود می‌دهیم.» ولی در پایان دخترش ذلفا به خواست رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله گردن نهاد و به همسری جوبیر در آمد.
زیاد بن لبید از سوی پیامبر در سال‌های آخر عمر به فرمانداری کنده و حضر الموت منسوب شد. ولی بعد از وفات رسول خدا صلی الله علیه و آله به مدینه باز گشت و نام او در زمره‌ی کسانی که در پشت خانه‌ی حضرت زهرا سلام الله علیها جمع شدند و در خانه‌ی دختر رسول خدا را آتش زدند آمده است ( شرح نهج البلاغه – جلد شش). به جبران این خوش خدمتی خلیفه‌ی اول او را در مقام خود به فرمانداری حضرالموت نگاه داشت. زیاد بن لبید در ان سال‌ها ماموریت یافت که از مردم کنده و حضرالموت بیعت و زکات بگیرد.
هنگامی که زیاد به قبیله‌ی دور افتاده‌ی بنی ذهل رسید، بزرگ قبیله که حارث بن معاویه نام داشت به او اعتراض کرد و گفت: «تو ما را به پیروی و اطاعت از کسی دعوت می‌کنی که برای اطاعت از او هیچگاه دستور و پیمانی از سوی رسول خدا نداشتیم.»
زیاد در جواب او گفت:«راست می‌گویی ولی ما مردم مدینه او را انتخاب کردیم و مهاجران و انصار از تو به کار خود دانا ترند.»
حارث قبول نکرد و با این که هنوز حدیث غدیر به گوش او نرسیده بود از قرآن استدلال کرد که اهل بیت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله در امر مملکت داری لایق تر هستند. زیاد بن لبید بر آشفت و نامه‌ای به خلیفه‌ی اول فرستاد و با حکم ارتداد این قبیله از اسلام، چهار هزار نیروی کمکی از مدینه گرفت و به آنان حمله کرد و مردان قبیله را کشت و زنان و کودکان آن‌ها را به اسارت گرفت ( الفتوح- جلد یک- صفحه ۵۷).
از نحوه‌ی مردن زیاد بن لبید انصاری اطلاع دقیقی در دست نیست.
|
تاریخ درج: 10/10/1397 | کد مطلب: 7 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 237