![Title]( "Title")
حکایتی از بحارالانوار
به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
بانوی نمونه
سلمان فارسی روایت می کند که روزی به منزل رسول خدا رفته بودم. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله برای انجام کاری از منزل خارج شده بودند و من به ناچار در حیاط منزل دختر ایشان منتظر بازگشت پیامبر شدم. دیدم حضرت زهرا سلام الله علیها در حالی که امام حسین علیه السلام را در آغوش داشتند به حیاط آمدند و کیسه ی جو را به سختی بیرون کشیدند . سپس آسیاب سنگی را آماده کرده و با آن آسیاب مشغول آرد کردن جو برای پختن نان شدند.
زندگی سخت دختر رسول خدا صلی الله علیه و اله برایم تازگی نداشت. می دانستم ایشان در سال های آغازین هجرت در مدینه مانند نیازمند ترین مردم شهر زندگی کرده بودند و هیچ گاه خدمتکاری نداشتند. ولی می دانستم پس از بهبود وضع مسلمانان خدمتکاری به نام فضه در خانه شان به کار مشغول شده بود و حضرت فاطمه سلام الله علیها را در انجام کارهای منزل یاری می داد.
مشاهده کردم دسته ی آسیاب بر اثر زخم دست بانوی اول اسلام خونین شده است و حسین علیه السلام که در آن وقت کودکی شیرخوار بود بی قرار و بی تاب شده بود. از این رو طاقت نیاوردم، جلو رفته و خدمت حضرت عرض کردم: «ای دختر رسول خدا، دست های شما بر اثر کار زیاد مجروح شده است. مگر فضه در خدمت شما نیست؟ چرا از او نمی خواهید تا شما را در انجام کارهای منزل یاری دهد.؟»
فاطمه سلام الله علیها فرمودند:« سلمان، با راهنمایی پدرم کارهای منزل را به طور عادلانه بین خود و فضه تقسیم کردم. ما بین خود قرار گذاشتیم که یک روز در میان به کارهای منزل رسیدگی کنیم تا آن دیگری فرصت قرائت قرآن و عبادت داشته باشد. دیروز نوبت او بود که کارهای منزل را انجام دهد و امروز نوبت من است.»
پی نوشت: علامه مجلسی – بحارالانوار- جلد 43 – صفحه 28
|
تاریخ درج: 18/03/1398 | کد مطلب: 1 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 170