![Title]( "Title")
معرفی علما و اصحاب
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
مرد دعا
تقی الدّین ابراهیم کفعمی در یکی از روستاهای جبل عامل به نام کفعم در حدود سال ۸۳۰ هجری قمری به دنیا آمد. از این روستا که علامه شیخ کفعمی دوران کودکی و ایام جوانی اش را گذراند، امروزه تنها ویرانه‌ای در منطقه ی جیشت باقی مانده است.
تقی الدّین در سال های کودکی اش استادان بزرگی داشت. پدرش شیخ زین الدّین علی بن حسن از بزرگان شیعی آن سامان بود و برادرش شیخ شمس الدّین محمد نویسنده‌ی کتاب زبده البیان بود (اعیان الشیعه- جلد دوم).
او دروس ابتدایی و حتی پیشرفته را در روستای کوچک خود آموخت. تلاش‌های شبانه روزی و استقامت او در تحصیل علوم بسیار ستودنی بود. کم کم احاطه و تسلط او بر علوم مختلف زبان زد خاص و عام شد. او را پرچمدار علم حدیث و کاشف گنجینه‌های علوم در عصر خویش می‌دانند.
این دانشمند بزرگ شیعه در دانش‌های عصر خویش مهارت داشت و به علوم مختلف مسلط بود. برای همین از ایشان تالیفات متنوع و آثار بدیعی را به وجود آورد و به واسطه‌ی آن، او را افتخار دانشمندان امامیه‌ی عصر خود می‌دانند (مقدمه بلد الامین).
علامه شیخ کفعمی در عرصه‌ی شعر و ادبیات نیز تبحر داشت و اشعار زیادی از او به جای مانده است. از او شاهکاری ادبی درباره‌ی غدیر به جای مانده است که به قصیده‌ی رائیه معروف است و در آن در ارتباط با روز غدیر و اسماء آن روز و مدح علی بن ابی طالب علیه السّلام و مقام ولایت ایشان سخن گفته است.
همچنین از او خطبه‌ای قرآنی به جای مانده که حتی اهل سنت نیز نتوانسته‌اند آن را ستایش نکنند (المقام الاسنی- صفحه ده).
کتاب‌های او در زمینه‌های مختلف امروزه نیز در دسترس است، از عرفان و تاریخ و حدیث تا اخلاق و عقاید و فقه. ولی کتاب‌های حدیث و دعای او بیشتر معروف است.کتب فراوانی مانند مصباح، بلدالامین، رساله مقصد الاسنی و شرح صحیفه‌ی سجادیه از آن‌هاست. شیخ دعاها و اثرات شگفت انگیز آن‌ها را نه برای تفنن و نه برای دیگران می‌نوشت بلکه اول آن دستورات را خودش عمل می‌کرد و پس از رسیدن به یقین، آن دعا را در قالب روایت نقل می‌کرد.
احادیث او را در کتب وسائل الشیعه‌ی حر عاملی و مستدرک الوسائل محدث نوری و بحار الانوار علامه مجلسی می‌توان به وفور پیدا کرد. علامه مجلسی او را حلقه‌ی اتصال بین دو دانشمند نخبه شیعی یعنی شهید اول و شهید ثانی می‌داند.
اواخر عمر وصیت کرد که او را در کربلا دفن نمایند و سروده‌ای نیز در این باره دارد. ولی در سال ۹۰۵ راهی زادگاهش شد و در آن جا وفات کرد و به خاک سپرده شد. قبر ایشان مدت زیادی مشخص نبود تا این که بعد از مدتی یک کشاورز آن را پیدا کرد و امروزه به صورت یک زیارت گاه و بقعه وجود دارد (ریحانه الادب – جلد پنجم).
|
تاریخ درج: 15/04/1395 | کد مطلب: 7 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1301