معرفی دشمنان

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز اهل آتش عبدالعزیز بن عبدالمطلب نام یکی از عمو‌های پیامبر صلّی الله و علیه و آله وسلم است که او را با نام ابولهب می‌شناسیم. عبدالمطلب او را ابولهب نامید چرا که در جوانی بسیار زیبا و گونه‌هایی همچون آتش داشت (تفسیر مجمع البیان - جلد ده) ولی گذشت زمان ثابت کرد که لقب پدر آتش تا زمان مرگش نیز او را ترک ننمود. ابولهب هم مانند بسیاری از بزرگان قریش به شغل بازرگانی مشغول بود و از متولیان بت خانه‌ی کعبه بود. او از جوانی با برادر خود ابوطالب رقابت بسیاری داشت از این رو روابط خوبی با او نداشت. در آن سالها متهم به سرقت گنجینه‌ی کعبه شد ولی با وساطت اقوام مادرش توانست خود را تبرئه کند (تاریخ طبری- جلد یک). بعد از بعثت، ابولهب دشمنی خود با اسلام را علنی نمود و روز به روز بر آزار و اذیت پیامبر صلّی الله علیه و آله و مسلمانان افزود. پسرانش را به طلاق دادن دختران پیامبر واداشت (الاصابه - جلد هشت). همسر ابولهب، ام جمیل، دختر حرب بن امیه و خواهر ابوسفیان بود. این زن و شوهر که همسایه پیامبر صلّی الله علیه و آله بودند لحظه‌ای از آزار ایشان دست بر نمی‌داشتند. خار و خاشاک بر سر و روی مبارکشان می‌ریختند و دشنامشان می‌دادند. به مسافران مکّه شهادت می‌دادند که پیامبر صلّی الله علیه و آله ساحر و کاهن و شاعر است و گاه قسم به دیوانگی پیامبر صلّی الله علیه و آله می‌خوردند و مانع ملاقات ایشان با رسول خدا صلّی الله علیه و آله می‌شدند (مجمع البیان - جلد هفت). گاه ابولهب پشت سر پیامبر صلّی الله علیه و آله در بازار به راه می‌افتاد و هنگامی که ایشان ندای «بگویید لا اله الا الله تا رستگار شوید» سر می‌دادند از پشت با سنگ به ایشان می‌کوفت و حضرت را به دروغگویی متهم می‌کرد (مجمع البیان - جلد هفت). تا آن جا که خداوند در قرآن او و همسرش را به نام، نفرین نمود و خبر داد که ابولهب هرگز مسلمان نخواهد شد و جایگاهش آتش است (قرآن مجید - سوره ی مسد(تبت)). در ماجرای شعب ابی طالب و پس از آن نیز ابولهب در حق پیامبر صلّی الله علیه و آله و اسلام دشمنی‌ها نمود. پس از خروج مسلمانان از مکه و هجرت ایشان به مدینه، ابولهب به علت بیماری نتوانست در جنگ بدر شرکت کند و کسی را به جای خود به جنگ فرستاد. ابولهب کمتر از هفت روز پس از جنگ بدر با بیماری واگیر‌دار پوستی شبیه به طاعون به هلاکت رسید. تا دو روز حتی فرزندانش جرات خاکسپاری او را نداشتند و سرانجام او که تا آخرین لحظه‌ی عمر دشمنی خود با اسلام را مخفی نکرد را بر روی چوبی گذاشته و بدون آن که به بدنش دست بزنند به دورترین نقطه مکه برده و آن قدر سنگ و کلوخ بر بدنش ریختند تا بدن پنهان گردید (بحار الانوار - جلد شش). تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ... وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ

تاریخ درج: 29/04/1395 | کد مطلب: 3 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 704