معرفی علما و اصحاب

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز همنشین امام علیه السّلام نامش احمد بن ابی نصر بزنطی بود و ارادت خاصی به امام رضا علیه السّلام داشت. روزی به همراه چند تن از شیعیان از جمله محمد بن سنان، عبدالله بن مغیره و صفوان بن یحیی تصمیم گرفتند برای دیدار امام علی بن موسی الرضا علیهما السّلام به منزل ایشان بروند. از آن جایی که همگی از یاران نزدیک امام و عالمان امامیه بودند، صحبت ایشان با مولایشان به درازا کشید. هنگام خداحافظی حضرت رو به احمد بن ابی نصر نموده و فرمودند: «احمد تو بنشین». پس احمد از این موقعیت استفاده کرده و ساعات بیشتری را در محضر امام به سوال و شنیدن پاسخ گذراند. احمد بن ابی نصر با دقت به فرمایشات امام گوش فرا می داد و با وسواس آن ها را می نوشت. ناگهان به خود آمد و متوجه شد شب از نیمه گذشته، خجالت زده عذر خواهی نمود و قصد ترک منزل را کرد که امام به او فرمودند: «این جا خواب کن که دیروقت است و درهای خانه را بسته اند وهمه به خواب رفته اند». حضرت به داخل منزل رفتند و چون احمد در بستری که امام برایش فراهم دیده بود قرار گرفت به یکباره به لرزه افتاد پس برخاست و به سجده افتاد و خدا را شکر نمود به خاطر موهبتی که نصیب او شده بود. در سجده  می گریست و می گفت: «خداوندا تو را سپاس می گویم که حجت خود بر زمین و وارث علوم انبیاء را از جمیع برادران هم کیشم با من در مقام انس و عنایت در آوردی». احمد بن ابی نصر هنوز در حالت سجده بود که متوجه شد امام رضا علیه السّلام در اتاق حضور دارند پس برخاست و دست حضرت را بوسید. امام رضا علیه السّلام با مهربانی به او فرمودند: «ای احمد بدان که امیر المومنین علی علیه السّلام به عیادت یکی از یاران به نام صعصعه بن صوحان رفتند و چون از بالین او برخاستند به او فرمودند: ای صعصه! زنهار که افتخار نکنی بر برادران خود به عیادتی که من تو را نمودم». امام رضا علیه السّلام بعد از نقل این حدیث احمد را با افکار خویش تنها گذاشته و به داخل منزل بازگشتند (مجالس المومنین–جلد 1). احمد بن ابی نصر بزنطی از اصحاب نزدیک امامان هفتم تا نهم بود و بسیار به امام رضا علیه السّلام نزدیک بود. ایشان از عالمان امامیه در کوفه و راوی موفق احادیث ایشان بود و احادیث بسیاری به نقل مستقیم از این امام دارد. احمد بن ابی نصیر را در شمار اصحاب اجماع می آورند، یعنی علمای شیعه وقتی در روایتی به نام او می رسند به سند او تا معصوم اعتماد می کنند (نقل از شیخ طوسی و نجاشی). جالب است بدانیم این عالم بزرگ پس از شهادت امام موسی کاظم علیه السّلام نخست در شمار واقفیه یعنی کسانی که اعتقاد به زنده بودن امام موسی کاظم علیه السّلام و غیبت ایشان داشتند در آمد، ولی کمی بعد امام رضا علیه السّلام با او مکاتباتی انجام دادند و او با حضرت ملاقات نمود و متوجه اشتباه خویش شد. نام احمد بن ابی نصر در سلسله ی بیش از هفتصد حدیث آمده است و از او آثار مهمی چون الجامع، المسائل و النوادر تا این قرن به یادگار مانده است. او در سال 221 ه.ق  و یک سال پس از شهادت امام جواد علیه السّلام در حالی که امام دهم را درک ننمود وفات کرد (رجال کشی جلد دوم).

 

تاریخ درج: 14/07/1395 | کد مطلب: 3 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 651