![Title]( "Title")
معرفی اماکن متبرکه
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
بیت المقدس
«پاک ومنزه است آن خدایی که بنده اش را شبانگاه از مسجد الحرام به سوی مسجد الاقصی که حومه‌ی آن را برکت دادیم سیر داد تا از نشانه‌های خود به او بنمایانیم که او همان شنوای بینا است» (سوره‌ی اسراء آیه ۱).
محوطه‌ی تپه‌ی موریا در بخش جنوب شرقی اورشلیم واقع شده است که تمامی حرم اطراف آن را حرم شریف می‌نامند. در روایات آمده است که در این مکان، قدیمی ترین عبادتگاه‌های جهان بنا شده است. گفته می‌شود این عبادتگاه توسط حضرت داوود پیامبر بنا شده است و حضرت سلیمان تکمیلش کردند. این بنا بارها خراب و دوباره بازسازی شده است. برای همین تمدن بسیار عظیمی در این مکان خفته است و تمامی ادیان در این جا مکان‌های مقدسی دارند.
بیت المقدس اولین قبله‌ی مسلمانان بوده است و پیامبر صلّی الله علیه و آله پس از بعثت به مدت سیزده سال رو به این مکان مقدس نماز می‌گذاشتند. سرانجام پس از سیزده سال در پانزدهم رجب سال دوم هجری در مسجدی که امروزه آن را به مسجد ذوقبلتین می‌شناسیم بر ایشان وحی شد که قبله‌ی خود را از سوی مسجدالاقصی به مسجد الحرام تغییر دهند. در معراج نیز رسول اکرم صلّی الله علیه و آله از مسجد الحرام به مسجد الاقصی رفته و از آنجا عروج پیدا نمودند (بحار الانوار- جلد ۱۸).
هنگامی‌که خلیفه‌ی دوم در جنگ‌های خود، بیت المقدس را به تصرف در آورد، این مکان تنها بیابانی پر از زباله بود. به دستور او این مکان تمیز شد و دو مسجد در این سرزمین مقدس به نام مسجد الاقصی و مسجد قبه ساخته شد.
تصویری که ما امروزه به نام مسجد الاقصی می‌شناسیم (گنبدی طلایی رنگ بر روی ساختمانی هشت ضلعی)، در حقیقت همان مسجد قبه یا مسجد صخره می‌باشد. مسجدالاقصی که پیامبر در آن جا نماز خوانده‌اند و قبله‌ی اول مسلمانان، مسجدی با گنبدی سبز رنگ است. این مسجد توسط عبدالملک مروان ساخته شد. خلیفه اموی این مسجد را گسترش داد.
از آن جایی که قدرت معاویه و عبدالملک مروان در شام زیاد بود متاسفانه سنت‌های غلطی از اسلام را در این مکان پخش کردند. به عنوان مثال شامیان را از رفتن به حج باز می‌داشتند و با کمک فتوای یکی از عالمان درباری به نام زهری آنان را به حج در بیت المقدس و طواف پیرامون صخره‌های مسجد الاقصی وا داشتند (کتاب حمیدی صفحه ۱۸۳).
پس از جنگ‌های صلیبی مسیحیان در این مکان کلیسا ساختند، ولی صلاح الدین ایوبی این مکان را از ایشان پس گرفته و به اصلاح مسجد پرداخت (تاریخ یعقوبی – جلد دو). در سال ۱۳۴۸ هجری قمری بعد از تصرف صهیونست‌ها این مسجد در یک حریق مشکوک تقریبا سوخت و از بین رفت ولی دوباره ترمیم و بازسازی شد.
|
تاریخ درج: 14/09/1395 | کد مطلب: 5 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1046