حبابه والبیه

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
 

بانویی با معجزه‌ی امامت

"حبابه والبیه" دختر یکی از اصحاب رسول الله صلي الله عليه و اله به نام جعفر اسدى والِبى بود. او که از قبیله‌ی بنی اسد بود در زمان امامت امیر المومنین علیه السّلام از شیعیان ایشان و همواره به دنبال ان حضرت بود و از محضر ايشان کسب علم می‌کرد. روزی "حبابه" از امیرالمومنین علیه السّلام پرسید که ما چگونه باید نشانه‌ی امامت را بشناسیم؟ امیرالمومنین علیه السّلام نشانه‌های امامت را بر او برخوانده و به سنگی اشاره نمودند و از "حبابه" خواستند تا آن سنگ را برای حضرت بیاورد. سپس با انگشتر خود بر روی سنگ مهر زدند. جای مهر به صورت برجسته بر سنگ حک شد. حضرت به "حبابه" توضیح دادند که هرکس مدعی امامت شود می‌تواند چنین کاری را انجام دهد (کافی - جلد یک). "حبابه" پس از شهادت امیرالمومنین علیه السّلام این سنگ را به خدمت امام حسن علیه السّلام برد و امام عليه السلام بی آن که از وی سوالی بکنند مهر خویش را بر سنگ زدند.
"حبابه" بسیار به دیدن امام حسینعلیه السّلام می‌رفت و خود روایت می‌کند که امام حسینعلیه السّلام بیماری پیسی او را شفا دادند (صفار قمی - صفحه ۲۷۱).

در زمان امامت امام سجاد علیه السّلام حبابه بیش از صد سال داشت و از پیری رنج می‌برد ولی به سختی خود را به مدینه به محضر امام رساند. امام سجاد علیه السّلام پس از آن که بر سنگ او مهر زدند دعایی در حق این بانوی عالمه کردند که او احساس جوانی و سرزندگی کرد.
"حبابه"این بانوی محدث و راوی حدیث تنها از امام باقر علیه السّلام بیش از هزار حدیث روایت کرده است و امام پنجم، به او عمری طولانی بشارت داده اند (بحار الانوار- علامه مجلسی- جلد ۲۵). امام صادق علیه السّلام از او به عنوان یکی از بانوانی که می‌تواند چون مردان به مدارج علمی و تفسیر برسد یاد کرده اند (ریاحین الشریعه-بانوان شیعه- جلد چهارم).
"حبابه" تا زمان امام رضا علیه السّلام زنده ماند و نه ماه پس از دیدار با امام رضا علیه السّلام و تجدید بیعت با هشتمین امام خود در گذشت. امام رضا علیه السّلام بعد از وفات "حبابه" بر پیکر او حاضر شدند و لباس خویش را به عنوان کفن بر تن او نمودند و بر او نماز خواندند. شیخ طوسی در کتاب الغیبه سن این بانو که معجزه ی امامت را با خود حمل می‌کرد را در آن زمان حدود ۲۳۰ سال آورده است.
عالمان و شیعیانی چون شیخ طوسی، شیخ کلینی، فیض کاشانی، علامه محمد باقر مجلسی، علامه محلاتی، علامه قمی و بسیاری دیگر نام "حبابه" را به عنوان بانویی شیعه و عاقله و عالم به مسائل حرام و حلال در کتب خویش آورده اند و او را بانویی محدث و راوی حدیث از امیر المومنین علیه السّلام تا امام رضا علیه السّلام می‌دادند.