« ألا إنَّهُ خِيَرَةُ اللَّهِ وَ مُخْتارُهُ . »

«هشدار! او نیکو و برگزیده‌ی خداوند است.»
خداوند متعال ائمّه‌ی خود را برگزید و فرمود: ﴿ وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنّ ﴾(1): وقتی خداوند حضرت ابراهیم علیه‌السّلام را با ابتلائات آزمود و او از تمام امتحان‌ها به‌خوبی بیرون آمد، خداوند به ابراهیم علیه‌السّلام فرمود: ﴿ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً ﴾(2): من تو را برای مردمان، امام قرار می‌دهم. از این آیه و روایات پیرامونش روشن می‌شود که مقام امامت را فقط خدا می‌تواند جعل و تعیین کند و نه هیچ‌کس دیگر و نه هیچ کسوت و مقامی.
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله با این جمله می‌خواهند بفرمایند، فکر نکنید حضرت مهدی علیه السلام انتخاب‌شده و تعیین‌شده‌ی من است؛ بلکه «إنَّهُ خِیرَةُ اللهِ وَ مُختارُهُ»: انتخاب‌شده‌ی خداست؛ همان‌ گونه که امامت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام را خود خدا برگزیده است.
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله، ائمّه علیهم السّلام را معرّفی فرمودند، امّا جعل امامت و تعیین امامت، فقط و فقط به دست خداوند متعال است.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
 

منابع:

1) البقرة (2): 124.
2) البقرة (2): 124.