به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
سخن سردبیر
السلام علیک یا اباعبداللهالحسین
هنگام گذر از خیابان دیدم، مردم در تدارک برپایی و اقامه عزای سید و سالار شهیدانند. پس از گذر از روزهایی که همه در تکاپوی آذین بندی برای برپایی جشن عید غدیر بودند، حالا همه یکپارچه در حال سیاه پوشی کوچه و خیابان و مسجد و تکیه اند. چه پیوندی است میان خاندان پاک رسول خدا صلی الله علیه و آله و فطرت های پاک این مردم؟ همه کودک و نوجوان و جوان و میانسال و کهنسال از زن و مرد، هر کس به حد بضاعت خود در تلاش است.
یاد می آورم ماجرای نقل شده از این روزها را در سال 61 هجری، که یادگار غدیر و پنجمین از اهل کساء پا به سرزمین کربلا می گذاشت.
او از جمله عزیزترین های خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله است؛ او حسین علیه السلام است.
او با جان خود آمده است؛ آینه تصویر پیامبر صلی الله علیه و آله؛ اکبر، که نام علی علیه السلام را پرچم دار است و یاد رسول الله صلی الله علیه و آله را !
او با جانان خود آمده است؛ اسوه و مظهر ادب، بصیر، مطیع و دل سپرده امامش، گام های استوارش یادآور حیدرکرار، یاد می آورد روزی که بابا در بستر شهادت، برادر بزرگش را به وی سپرده است، چرا که برادر، فرزند فاطمه است؛
و او زینب اش را نیز آورده است؛ عقیله و ماه بانوی عرب! قاسم و عباس و اکبر اطراف دختر علی علیه السلام را گرفته‌اند. آینه حضور فاطمه سلام الله علیها را؛ یادآور روزهایی که به هنگام عبور در کوچه های مدینه، علی علیه السلام در پیش و حسنین علیهم السلام در اطراف، حریم قدس او را حراست می نمودند.
چه نازنین قدم بر دل صحرا می‌نهد. سینه صحرا سنگینی می‌کند از هیبت دختر علی علیه السلام ...
او با قاسم، رقیه، سکینه و اصغر آمده است. صدای خنده های شش ماهه در صحرا می پیچد، لحظه ای در آغوش رقیه و لحظه ای بعد اکبر او را در بغل می‌گیرد. عمو عباس گونه‌هایش را بوسه باران می‌کند؛ و او، آن بابای مهربان را می‌بیند و می‌خندد. دل رباب، اگرچه شور می‌زند اما، چه جای نگرانی وقتي عباس، همان ذخیره روزهای سخت، در کنار امام ایستاده چون کوه...
او با همه کس خود به میدان آمده است، انفسنا و انفسکم و نسائنا و نسائکم و ابنائنا و ابنائکم، آمده بود برای محاجه با قومی که شنیده بودند از پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله: حسینمنی و انا منحسین؛ این محاجه برای اثبات حقانیت حقی بود که همه آن را خوب می‌دانند. این همان حق و پیمان غدیر است که با لگد بر درب خانه فاطمه سلام الله علیها شکستند، این همان عهد محبت و حرمت زهرا سلام الله علیها و آل پیامبر صلی الله علیه و آله است که با آتش کین بر خانه علی علیه السلام سوزاندند.
و .... آنان فراموش کرده بودند که فاطمه سلام الله علیها جدا کننده حق و باطل است و علی علیه السلام میزان حق، ندانستند که سرنوشت شوم جدال با امام زمان، حاصل نادیده گرفتن حق فاطمه سلام الله علیها و علی علیه السلام است.
به روز شمار ایام توجه کرده ایم؟! غدیر و آن گاه محرم. خداوند بزرگ، غدیر را فرصتی برای شناخت حق و تجدید بیعتبا امیرالمؤمنین قرار داد و آن گاه محرم را، که در کشتی نجات گردهم آئیم، از معرکه دنیا پرستی بگذریم و بر ساحل فلاح و رستگاری فرود آئیم.
نیک می دانیم، هر مجلس و هیئتی که برای اقامه عزای شهیدان کربلا برپا می شود، محفلی است که در آن پیمان و خطبه غدیر را یادآور شویم تا در فراز و فرود ایام، به سرنوشت کوفیان گرفتار نشویم.
پای بندان به پیمان غدیر و مسافران کشتی نجات حسین ابن علی علیه السلام و چشم انتظاران قیام منتقم خون سیدالشهداء علیه السلام را به تماشا گه هفدهمین شماره از مجله الکترونیک 1841 دعوت می کنیم.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
طوبی لشیعتنا المتمسکین بحبلنا فی غیبة قائمنا
خوشا به حال شیعیان ما، آنان که در زمان غیبت قائم ما، به ریسمان [ولایت] ما تمسک می جویند.
التماس دعا